Birma is het Nederlandstalige debuut van de Frans sprekende Canadees (afkomstig uit Québec) Guy Delisle. Eerder al maakte hij kinderboeken en de grafische romans Shenzhen (2001) en Pyongyang (2003) over zijn jaren als supervisor in Aziatische tekenfilmstudio's in China waar hij instond voor de productie van de Papyrus-tekenfilmserie en Noord-Korea. Birma vertelt over zijn keuze om zijn vrouw, die bij Artsen Zonder Grenzen werkzaam is als projectleidster, te volgen. Helaas niet naar Guatemala, zoals eerst gedacht, maar naar Myanmar, het huidige Birma. Daar moet zij mobiele klinieken in de jungle begeleiden. Guy zou instaan voor de zorg op baby Louis. De hoofdstad Rangoon is het speelveld waar hij de meeste tijd doorbrengt. Zijn vrouw vergezellen is niet altijd aan de orde. Daar moet een hele paperassenwinkel aan te pas komen. Tot nader orde is Birma nog steeds een dictactuur na een militaire junta.

Op een van zijn vele wandelingen met de baby passeert hij de afgesloten straat waar het huis is gevestigd van Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi. Zij won in 1988 de verkiezingen met tachtig procent hoewel ze huisarrest had. De generaals weigerden hun macht af te staan en uit protest sloot ze zich op in haar huis. Delisle heeft daar uiteraard zijn mening over, maar hij drukt deze niet door. Hij registreert zoals een toerist, hij laat het gewoon aan de orde komen omdat hij er nu eenmaal toevallig is. Over de muziek in de supermarkt, stroomstoringen, censuur, illegale dvd's en dergelijke meer heeft hij het zo goed zo'n mening zonder er issues van te maken. Delisle beheerst de kunst om niet te veroordelen, uit te vergroten of aan te klagen ondanks het totalitaire regime van het exotische land met inherente gevaren als controle en malaria. Hij registreert minutieus, met detail en humor hoe hij zijn verblijf in het land ervoer.

Birma is daarom niet zo zwaarwichtig als een Persepolis dat best ook zijn grappige momenten kende. Delisle is een passieve Kuifje in het buitenland en plooit zich grotendeels naar de omstandigheden. Hij doet niet moeilijk en zoekt naar oplossingen in plaats van een schuldige aan te duiden. Door zijn eigen bezigheden in het kleine universumpje dat hij heeft opgebouwd, kan hij zich de nodige afstandelijkheid permitteren. Hij beseft maar al te goed dat zijn verblijf van korte duur is. Met het 272 pagina's tellende album ben je verzekerd van een lange leesbeurt en krijg je een aardig beeld van Birma anno nu.