Door een verschil in distributeurs voor Nederland en Vlaanderen kwam Wok pas een paar weken geleden op onze stapel te lezen terecht terwijl het al een tijd geleden bij onze noorderburen verscheen. Auteur Jeroen Steehouwer reageerde al ongerust wat hij dan wel moest doen om in onze lijst Stripinvasie opgenomen te worden. Geduld uitoefenen dus. En die vermelding zagen wij zelfs groter door onderstaande bespreking te presenteren.

Wok is een beroepsdanseres die een hond redt uit het asiel. De vrouw kan enige compagnie wel gebruiken want met haar vriend botert het niet altijd. Dat lijkt trouwens niet te beteren met de komst van de hond. En net zoals de mensen in haar omgeving raakt de naamloze hond onder de indruk van haar danskunsten. Hij krijgt er een raar gevoel van in de buik. Liefde, geilheid of allebei? Feit is dat Woks vriend er een concurrent in het huis bijkrijgt. En als hond heb je ook trucjes om het leven van een mens moeilijk te maken. Maar zet de hond zich hiermee niet buitenspel en hoe reageert Wok hier allemaal op?

Wok mogen we gerust een graphic novel noemen. De tekenstijl doet denken aan een strak getekende Persepolis met evenveel aandacht voor zwart-witcontrasten, al dateert Wok in oorsprong al van 1999 toen Marjane Satrapi er nog niet aan te pas kwam. Net die sobere lijnvoering van Steehouwer zorgt ervoor dat de scènes waarin Wok haar moderne danskunsten toont langs geen kanten pakken op papier zoals het in Rapido Moderna van Blutch bijvoorbeeld wel een bepaalde sensualiteit oproept. Misschien dat het in Steehouwers krasserige tekenstijl zoals hij etaleerde in zijn vorige albums De Uitweg en Waarvan Leeft de Mens? overtuigender zou werken. Ook stellen we ons kritische vragen bij de sputterende geilheid van de hond die naar onze mening beter was ingeruild voor een puurdere liefde. Het zou misschien gevaarlijk sentimenteel geweest zijn of te menselijk, maar wellicht resulterend in een grotere inlevingsbereidheid bij de lezer. De auteur heeft hier hoogstwaarschijnlijk weloverwogen argumenten tegen in te brengen die we na een discussie zouden aanvaarden om hem vervolgens gelijk te geven.

Zij het dus met wat kanttekeningen is dit een meer dan verdienstelijk album dat bewijst dat er in Nederland nog steeds auteurs rondlopen die het niet bij veelal onnozele en ronduit lui getekende cartoon- en strookjesstrips zoeken om hun talenten aan een publiek voor te stellen. Het publiek van Wok zal niet groot zijn, maar hopelijk groot genoeg voor de auteur om op deze weg verder te gaan.