Wat gebeurt er als een bedrijf dat zich voor tweehonderd procent focust op winstmaximalisatie plots een nieuwe baas krijgt? Neen, geen typische aasgier, maar een belezen filantroop! Dit is het originele uitgangspunt van het hilarische Ratafia. Voor alle duidelijkheid: het bedrijf is een piratenschip en onze mensenvriend is een kapiteintje van een turf hoog die het schip en haar bemanning gewonnen heeft met een partijtje (bluf)poker. Voeg daarbij nog negen echte schatkaarten, een geverfde papegaai die alleen maar pizza's eet en een doofstomme praatgrage vrouw — je moet het zelf lezen om het te begrijpen. Hoe dan ook, het resultaat is een waanzinnige humorstrip in de beste fijnproeverstraditie van Lincoln en Sabels en Galjoenen.

In De IJverige Imbeciel voert eerste stuurman Ronaldo — Ronaldino, Ronnepon of Ronda voor de vrienden — opnieuw het hoge woord. Om zijn goudroes te bevredigen, vaart hij naar het piepkleine Afrikaanse eiland Hegodon op zoek naar de beruchte schat. Wat Ronnie helaas niet weet, is dat die schat maar een gouden idee was van de koning om toeristen te lokken. Ontgoocheld beroofden de goudratten de voorbije jaren alle natuurlijke rijkdommen van het eiland. De Hegodonen, intussen allemaal arme zombies geworden, verlegden dan maar hun ambitie. Hun doel is nu mee te kunnen varen met zo'n gelukszoeker op zoek naar het beloofde land. Een kolfje naar de hand van de nieuwe kapitein van de Poppedijn en zijn vrienden van het ruime sop!

Net zoals een Asterix is Ratafia een van die zeldzame humorstrips die zich probleemloos laat lezen op verschillende niveaus. Kinderen gniffelen met de idiote situatiehumor. Volwassenen lachen zich een breuk met de absurde situaties en de spitse teksten (waarvoor een dikke pluim voor vertaler Ger Apeldoorn). Pezewevers zouden deze strip zelfs kunnen interpreteren als een vermomde vorm van maatschappijkritiek. Wij ten slotte, hebben enkel gekeken naar de exuberante prentjes van de jonge Fransman Frédérik Salsedo. Dit was voor ons al meer dan voldoende voor een aanstekelijke lachkramp. Op naar nummer drie!