Dit is een humoristisch album, bedoeld om te lachen. En nog meer dan over smaak of kleur kan er amper over humor gediscussieerd worden. Waar wij mee kunnen lachen, is flauw voor een ander en vice versa. Dan helpen geen argumenten of slaan op een tafel om de grap van iets te doen inzien. Zo vergaat het ook Het Buitensporige Leven van de Nylon Man waarmee wij wel op gezette tijden om konden lachen en andere striplezers dan weer niet.

Nu, van het hoofdverhaal moet je je niets aantrekken. De overdonderende hoeveelheid grapjes, absurde sketches, uitspraken en alle elementen die zich lenen tot het construeren en brengen van een grap staan een vlot verloop van een rode draad in de weg. Een vrouw moet haar vader terugvinden om recht te krijgen op een erfenis. Da's zowat de plot. De moeilijkheden en bizarre ontmoetingen die ze op haar weg ondervindt en maakt, zorgen voor talloze geestige intermezzo's. Niet van het hilarische soort, laat staan van het geciteerde Monty Python-kaliber (die in veel afleveringen nochtans ook onwerkelijke shit op tv hebben gebracht), maar wel van een niveau dat we als sprankelend durven omschrijven. Soms valt er visueels iets te beleven (een politieman op een giraf vinden wij bijzonder) of steunt de Duitse gelegenheidsscenarist Kirstein op het effect van de herhaling (de vissende Inuït) of zorgt een nevenpersonage al eens voor een kwinkslag (de jaloerse Pénélope om er maar één te noemen).

Voor Hermann betekende dit een tussendoortje. Dat is ook grafisch te merken. De ingekleurde lijntekeningen zijn losser dan het gedetailleerdere, rechtstreeks in kleur geschilderde werk. Hij deed zware fan Kirstein een plezier door zijn voorgestelde scenario te gebruiken en te verwerken naar een voor hem bruikbaar stripverhaal. Lombard vond het niet nodig om dit te vertalen. Nu pikt Saga Uitgaven, die van Hermann al de Comanche-integrales in een luxueuze zwart-witedite uitgeeft, dit op. Voor Hermann- en bij uitbreiding stripliefhebbers is dit album geen must. Voor zij die zoeken naar een verzetje, een contragewicht voor alle serieuze strips met doorwrochte verhalen, is dit iets dat we bij hen wel willen achterlaten op de salontafel.