Bij de Nederlandse uitgeverij Bee Dee verscheen Marlene over een monsterlijke reeks seriemoorden die rechercheur Michael Joergendsen moet onderzoeken. Het is het Nederlandstalige debuut van de Deense tekenaar Peter Snejbjerg. Aan hem legden we een reeks serieuze vragen voor. Dat Denen niet gespeend zijn van een aardig gevoel voor humor weten we nu ook weer...

Maar om te beginnen moeten we de Deense strip een beetje kunnen plaatsen. Veel Deense artiesten kennen we niet. Iedereen zal echter in zijn jeugd wel een album van Pol door het Hansen-koppel gelezen hebben. Met Marlene toont u dat er meer is ten noorden van de Nederlandse grenzen. Hoe zou u de huidige Deense stripmarkt beschrijven?
Op dit moment gebeuren veel interessante dingen. Er is een hoop talent, veel enthousiasme en — helaas — geen hoop geld. Maar hey, we doen het voor de roem, niet?

Kent u per toeval Belgische strips of auteurs? Kuifje, De Smurfen, XIII, Largo Winch, Thorgal, Suske en Wiske, Robbedoes (= Splint) of Hergé, André Franquin, Willy Vandersteen, Jean Van Hamme,...?
Natuurlijk ken ik Van Damme. Ik zag hem vooral graag bezig in Hard Target.
Neen, serieus, bijna alles van deze kerels is vertaald in het Deens. Misschien niet Suske en Wiske (toch wel, als Finn & Fiffi, ds)...

Dit is uw Nederlandstalig debuut. Welk parcours heeft het album moeten afleggen tot het bij Bogfabrikken, uw Deense uitgever, terechtkwam?
Bogfabrikken is een Deense uitgever die strips in grote getale uitgeeft. Alhoewel het nu wat minder is.
Voor de rest is het heel eenvoudig. Ik kreeg het idee voor het verhaal op een nacht vele jaren geleden toen ik niet kon slapen. Daarna worstelde ik er enkele jaren mee, in de eerste plaats om het in vorm te krijgen en vervolgens om tijd vrij te maken van mijn Amerikaanse verplichtingen om het te kunnen afwerken. En voilà, daar was het!

Welke andere albums staan nog op uw actief?
Wel, in het Deens is het aantal niet zo overweldigend. Ten eerste en als belangrijkste is er Hypernauten, mijn debuut, en het enige andere lange verhaal naast Marlene dat ik zelf schreef.
In het Engels ziet het er een beetje indrukwekkender uit. Ik werkte onder andere aan The Books of Magic, Starman, een special van Preacher, enkele superheldenstrips.
Ik wil ook The Light Brigade (zie afbeelding rechts, ds) vernoemen en The Lords of Misrule (voor vooral DC en Dark Horse).

Kan u eigenlijk rondkomen met het tekenen van comics?
Ja, ik verdien vooral mijn centen door Amerikaanse comics te tekenen. Momenteel werk ik met John Arcudi (The Mask, BPRD) aan een album genaamd The Chosen. Ergens anders te verschijnen dan DC, wanneer het vriest in de hel.

Hoe kwam Jan Verdegaal van uitgeverij Bee Dee op Marlene?
Ik deel in Kopenhagen een studio met de multigetalenteerde Ole Comoll Christensen, die al eerder publiceerde bij Bee Dee (De Arm van de Tekenaar). Hij vroeg aan Jan of hij was geïnteresseerd. Het ging een beetje zoals het aanmaken met een liefje op de speelplaats.


Over Marlene nu. We kunnen maar niet beslissen welk genre het verhaal volledig dekt. Het is een originele en verrassende mix van politie, detective, horror, erotiek, occultisme, thriller en actie. Is er een reden waarom u niet werkt in een specifiek genre?
Hmmm. Ik denk dat ik gewoon niet denk aan een bepaald genre om een verhaal te schrijven. Ik verzin gewoon verhalen die elementen bevatten die ik graag wil tekenen.

Rechercheur Michael heeft wat weg van uw looks. Misschien is het ook een beetje autobiografisch. Op welke manier of in welke details merken we dat?
Ha! Niemand heeft dat ooit eerder gezegd. Misschien min 20 centimeter... Hoogte, bedoel ik natuurlijk.
Ik geloof dat er altijd wel iets van jezelf zit in elk personage dat je tekent. Zowel fysisch als psychisch is hij meer een mix van een paar personen die ik ken.

Is het vrouwelijke hoofdpersonage gebaseerd op iemand?
Niet echt. Uiteraard heeft ze veel trekjes die ik aantrekkelijk vind in een vrouw.

We moeten toegeven dat we het niet gewend zijn om een mannelijk personage in vol ornaat te zien in Belgische, Nederlandse of vertaalde Franse strips. Zijn Deense lezers makkelijker in dat soort zaken? Houdt u rekening met censuur?
Op dit moment ben ik heel blij om te zeggen dat we niet echt censuur kennen in Deense strips, zelfopgelegd of op een andere manier.
Mijn 'bepalende kennismaking' met comics kwam er door Heavy Metal te lezen en Amerikaanse undergroundstrips. Richard Corben en dat soort zaken. Ik heb er gewoon nooit bij stilgestaan dat het wat uitmaakt.

Misschien ligt het aan onze zieke geesten, maar de mond van het monster doet ons denken aan het vrouwelijke geslachtsorgaan. De Sigmund Freud in ons wil weten of we nu moeten verder zoeken naar diepere betekenissen door deze gelijkenis. Is Marlene een verhaal over de bedreiging van het verdere bestaan van de man?
Denk je dat?... Wel, you dirty little rascals.

Eum, we kunnen zeggen dat Michael geen doorsneeheld is. Hij laat zich leiden door de situatie en Marlene is beslist meesteres van de situatie. Vrouwen aan de top!
Yup! Laat hen al het werk doen, ahum...
Maar je hebt absoluut gelijk. Michael komt op als een big shot-detective, alles onder controle. Maar al snel laat hij zich leiden door zijn, uh, neus. Nu ik eraan denk is dat waarschijnlijk behoorlijk autobiografisch.

Uit uw techniek in zwart-wit en met grijswaarden af te leiden, vermoeden we dat het nooit de bedoeling was dat het in kleur zou verschijnen. Verkiest u zwart-wit?
Ik teken in zwart-wit, dus denk ik nooit aan de kleuren. En met een album als Marlene wist ik dat het nooit een kans zou maken op een verschijning in kleur. En, nogmaals, de strips die ik in mijn jeugd las waren voornamelijk zwart-wit. Eigenlijk houd ik me niet zoveel bezig met kleur an sich.

De combinatie van sfeervolle tekeningen en een verhaal vol suspense werkt wonderwel in een bijna klassieke, maar verfrissende manier. Ook dit is een klassieke vraag: wat is het moeilijkste: tekenen of schrijven?
Schrijven. Zonder twijfelen.

Inspireerden strips of films u bij de totstandkoming van Marlene?
Niet bewust. Maar natuurlijk zuig ik, zoals iedereen, alles op wat in mijn buurt komt. Misschien is er een beetje Cronenberg aanwezig?

Het verhaalverloop leest als een film. Stel dat Marlene het onderwerp is van een verfilming. Wie zou u dan graag als regisseur zien en wie mogen voor u de hoofdrollen vertolken?
Ooo... Normaal fantaseer ik daar niet over. Ik heb een vrij goed idee hoe deze personages eruit zien 'in het echt', nog voor ik ze teken. Ik denk dat het daarom moeilijk is om hen voor te stellen als iemand anders. Maar hey, zei ik niet Cronenberg?

In schilder Uno zien we een Jack Nicholson in zijn beste rol, One Flew Over The Cuckoo's Nest.
Daar heb ik niet aan gedacht. Om eerlijk te zijn was hij, toen ik hem tekende, een overdreven soort zelfparodie. Een beetje de 'artiest op zijn vijftigste', als hij zolang leeft. We zien wel of ik er geraak!
Dus met hem en über-Ariër Michael denk ik dat je lezers een goed idee hebben van hoe ik eruit zie...

Is er een vervolg op Marlene in de maak? Mogen we hopen op nog meer van uw hand?
Ik werk aan een nieuw verhaal. Zoals ik al zei is dat allesbehalve simpel. Duimen maar.

Op uw website staat ook Starman vermeld. Kan u daar meer over kwijt?
Starman was de enige DC-superheld waarvan ik de regelmatigste tekenaar was. Het werd geschreven door James Robinson. Ik tekende de nummers 50 tot 80, op één of meer na.

En hier wilde ik u bedanken voor uw tijd. U bezorgde mij alvast een verrassende leeservaring in mijn tijd.
Nou, bedankt!

> DAVID STEENHUYSE — 21 juni 2006