Op 28 juni 2007 organiseerde de Antwerpse uitgever Bries een voorstelling van het in beperkte oplage van 1.200 exemplaren uitgegeven Hic Sunt Leones 2, een tweede bundel met kortverhalen door jonge Vlaamse talenten die het beste van zichzelf laten zien. Even leek het erop dat de voorstelling een organisatorische miskleun zou worden waar de aanwezige auteurs zich enkel dachten te kunnen laven aan drank en versnaperingen. Maar er moest ook nog gewerkt worden, vond onze huisfotograaf Raymond Lagae. Met anderhalf uur vertraging stonden er dan toch inderhaast gemaakte naambordjes op tafels waar de auteurs desgewenst konden signeren. Met de onderstaande verzameling foto's kan je nu toch al van enkele auteurs een naam op het gezicht kleven of vice versa. Duidelijkheid moet er zijn.

Jan Truyens, auteur van kleurrijke en erg knap getekende pagina's. Onthoud deze naam!

Jan Van der Veken publiceert al langer dan vandaag in binnen- en buitenland, maar niet als striptekenaar. Hij is een veelgevraagde illustrator die ook de cover van Hic Sunt Leones 2 ontwierp. Hij is tevens huidig stadstekenaar van Turnhout.

Kevin Reynaert met daarnaast ster van de avond Randall C. (zie verder), Philippe Paquet en Serge Baeken.

Philippe Paquet in overdreven flitslicht. De spotlight is verdiend want er is buitenlandse interesse voor zijn albums.

Jan Van der Veken nogmaals. Naast hem zit Pieter De Poortere, auteur van Boerke en Joe de Eskimo.

Randall Caesar dus. Straks leggen we uit waarom hij de interessantste auteur van deze avond was.

Reinhart Croon, gekend als auteur van zijn debuutalbum Just 1: Het Vlindernet.

Jonge leeuw Sebastiaan Van Doninck. Nog een naam om te onthouden.

ZZZ-auteur Serge Baeken (The NO Stories, De Maagd van Antwerpen) met daarnaast de dromerige Leen Van Hulst.

Hier past een woordje uitleg. Randall C. daagde de handtekeningenjagers uit om eerst zelf wat in hun net aangeschafte boek te kribbelen. Het mocht een vorm zijn, een paar losse lijnen of whatever. Randall legde zich de aartsmoeilijke taak op om daarna zijn creatieve duivels los te laten om een compleet nieuwe tekening te bekomen. In bovenstaand voorbeeld tekende Steven Dupré (Wolf, Coma, Kaamelott) een mannetje met grote neus. Randall gebruikte het als basis voor een veel groter mannetje.

Nog eens de improvisatietekening uit een ander standpunt.

Hier een tweede voorbeeld. Slechts een viertal luizige lijntjes zijn onderdeel van een groter geheel dat Randall voor je invult.

Een nieuwe uitdaging wenkt...

... en dat wordt nadenken. Test hem zelf op een stripfestival of signeersessie waar hij ook langskomt.

> RAYMOND LAGAE — 28 juni 2007