een interview

Het was aangekondigd als een première. Philippe Bonifay en Frank Pé, respectievelijk de scenarist en de tekenaar van de reeks Zoo (uitgegeven door Dupuis), zouden een originele voorstelling geven van de volledige reeks met het langverwachte slot.
En laten we het maar onmiddellijk zeggen... Frank, Philippe en Joachim Bonifay (zoon van) hebben ons een aangrijpend en spannend spektakel gegeven, opgedragen aan hun saga Zoo.
Elke dag van het festival werd er live een groot fresco gerealiseerd van zo'n vier meter breed en anderhalve meter hoog. Terwijl Frank tekende en schilderde, vertelde Philippe. Zoon Joachim zorgde voor een muzikale ondersteuning met bijhorende klankband. Gespannen werd er geluisterd. In één woord: prachtig!
De laatste twintig minuten van de presentatie bij deel 3 rolden de tranen over de wangen van zowel de verteller als van het talrijk aanwezige publiek.
Een staande ovatie en een welverdiend applaus viel de drie hoofdrolspelers in dit spektakel te beurt. Tien minuten lang duurde het applaus als luidruchtige uiting van hun dankbaarheid en respect.

Op zondag 28 oktober 2007 haalden we Frank voor onze microfoon en stelden hem de ondertussen klassiek geworden vraag:

Waarom hebben jullie zolang gewacht om ons het slot van de reeks te brengen?
"Och, daar zijn meerdere redenen voor. De zin was er wel, maar ik kreeg van alle kanten allerlei opdrachten die ik niet kon weigeren. Weet je, Raymond, op de een of andere manier was ik altijd bezig geweest in de fantastische wereld van Zoo. Ik kreeg allerlei opdrachten voor ex-librissen, posters, portfolio's, affiches, enzovoort. Met telkens afbeeldingen van de hoofdfiguren Célestin, Manon, Buggy en Anna. Ook waren de dieren altijd aanwezig. Niet alleen privé thuis (Frank bezit thuis diverse aquariums en terrariums met reuzevissen, schildpadden en kleine krokodillen, rl), maar ook in andere projecten. Ik heb aan beeldhouwen gedaan, meegeholpen bij het ontwikkelen van het dierenpark Paradisio in Wallonië en ook aan diverse animatieprojecten voor Warner Bros. in Duitsland. Daar hield ik mij bezig met het ontwerpen van dierenpersonages voor diverse langspeelfilms, enzovoort."

En dan opeens toch de moed gehad om aan deel 3 te beginnen?
"Ja, met veel moeite. Gelukkig zat de uitgeverij niet achter mij en had ik de indruk dat m'n lezers rustig zaten te wachten op het slot, waarvoor mijn dank. Maar langer mocht ik toch niet wachten."

Had je dan geen zin meer om het slot af te werken?
"Toch wel, maar ik hou van afwisseling. Creatief zijn. Af en toe andere dingen doen."

En dan ben je er maar ingevlogen?
"Ja, ik heb al mijn moed bijeen genomen en op zes maanden tijd de rest van het verhaal afgewerkt. Dag en nacht heb ik eraan gewerkt. Het was echt een slavenarbeid. Ik was het niet meer gewoon om zo intensief aan één project te werken."

En geen problemen gehad met het terug opnemen van de personages?
"Nee, omdat ik op de een of andere manier altijd in het universum gebleven ben van Zoo, wat bij Philippe niet het geval was. Niet dat hij er problemen mee had, maar hij is ook scenarist voor andere tekenaars en je mag ook niet vergeten dat hij een professioneel acteur is en theaterstukken schrijft. Maar Zoo ligt zowel bij Philippe als bij mij zodanig na aan ons hart — en ook bij onze lezers, heb ik de indruk — dat we gemakkelijk de draad konden opnemen om na acht jaar de reeks af te werken."

Op het einde van deel 2 weten wij dat arts Célestin opgeroepen wordt voor het front. Tijdens jullie spektakel zijn wij te weten gekomen dat Anna, het meisje met het verband rond haar neus, Célestin achterna is gegaan. Waarom Anna en niet Manon? Want we hebben de indruk dat Manon toch een belangrijke rol speelt in jullie reeks.
"Manon is te jong. Manon, een geadopteerde dochter van Célestin, is te spontaan en te zorgeloos. Haar wereld speelt zich af in de dierentuin samen met de dieren en Buggy, de beeldhouwer. Anna daarentegen is de rode draad van de hele reeks. Anna, die in het begin van de reeks haar neus kwijtraakt door een bruut en volgens de Russische traditie daardoor ook haar ziel verliest, is het ideale personage in de gruwelijke, verwoeste wereld die zich afspeelt tijdens de wereldoorlog van 14-18."

In welke periode speelt het verhaal eigenlijk af tijdens deze gruwelijk oorlog?
"Deel 1 vindt plaats tijdens de jaren 1912-1914. Deel twee begin dan in 1914 en eindigt met deel drie op het einde van de oorlog."

En is het nu volledig af of...?
"Ja, ik weet het. Van alle kanten zien wij spin-offs verschijnen van bepaalde succesvolle reeksen en aan ons hebben ze ook al voorgesteld om een spin-off te maken met bijvoorbeeld Manon in de hoofdrol, maar daarover zijn er geen concrete plannen. Wij hebben trouwens aan de uitgeverij beloofd om een supplementair album uit te brengen tegen eind volgend jaar over het universum van Zoo. Ook zou er een album verschijnen met een compilatie van alle beelden die ik gemaakt hebt rond Zoo met veel originele tekeningen en teksten van Philippe."

De geruchten doen ook de ronde dat er eventueel een adaptatie zou gebeuren voor de televisie?
"Niet alleen voor de televisie. Ook voor een langspeelfilm. Philippe werkt eraan. Tevens naar aanleiding van ons spektakel, waarvoor dank dat je speciaal daarvoor naar Saint-Malo bent gekomen, zijn er plannen in de maak om er iets van te maken op het toneel."

Maar daar blijft het niet bij, dachten we. Gisteren vertelde je ons dat je al vijf jaar met een plan rondloopt voor een echte zoo.
"Ja, en die zal gerealiseerd worden tegen eind 2010 op tien kilometer van Namen op een oppervlakte van anderhalve hectare groot. Maar ik stel voor dat je eens bij mij langs komt. Dan kunnen we samen verder spreken en kan ik jou de plannen tonen."

Oké, Frank, laten we dan afspreken om na je promotietour met Zoo 3 binnen een paar maanden verder te spreken over al je nieuwe projecten en onder andere je avontuur in Japan.
"Ay ay, cap'tain."


Zoo 3 verschijnt op 21 november 2007.

een fotoreportage

Vrijdag 26 oktober 2007: Frank legt de final touch aan het eerste paneel

En zo ziet de samenvattende impressie van deel 1 eruit

Sporadisch toneelacteur Philippe Bonifay is opnieuw de verteller van dienst op dag 2, zaterdag 27 oktober

Zitplaatsen zijn er onvoldoende en ook de jeugd is present

Moeiteloos tekent Frank het ene personage na het andere

Personages én dieren dus

Een meegenomen pancarte zorgt voor animo

Paneel 2 begint vaste vormen aan te nemen

Een totaaloverzicht

Eén paneel kost de tekenaar zo'n twee uur werk

Sinds kleinsaf ging Frank in dierentuinen dieren bestuderen om te kunnen natekenen. Het brengt nog steeds zijn vruchten op

Na afloop van paneel 2 legt onze reporter ter plaatse Raymond Lagae een interviewafspraak met Frank vast voor de dag erna

Het resultaat van het tweede paneel

Dag 3, zondag 28 oktober 2007: er kan begonnen worden met het derde en laatste paneel

Het schildermateriaal binnen handbereik. Rechts zien we een flard van de diaprojectie met fragmenten uit het album

Een goeie verteller gebruikt zijn lichaam

Frank in gesprek met Sorel, ontwerper van het affiche van het stripfestival, tevens tekenaar van Algernon Woodcock

Even pauze om Philippe te doen bijbenen in zijn vertelling

De onvermoeibare scenarist bespeelt een nieuw publiek...

... dat ook weer talrijk is opgekomen

Zoon Joachim zorgt voor de muzikale omkadering. Frank en Philippe luisteren

Voor het duo wordt het even teveel. Het dramatische einde van Zoo 3 pakt vooral Philippe, die een kwartier voor het slot de tranen in zijn ogen heeft

Ook Frank kon even niet verder met tekenen door de emotie. Hier heeft hij het laatste personage op papier gezet. Applaus

APPLAUS voor Frank, Philippe en zoon Joachim Bonifay. Frank neemt het in ontvangst op Japanse wijze

Persoonlijke bedankingen van het publiek

Aanwezigen vragen het duo de kleren van het lijf. Uiterst rechts staat de vriendin van Frank, die het ook al moeilijk had tijdens de opvoering

Paneel 3 in volle glorie