|
KLIK
voor andere strips van
Fred Beltran
KLIK
voor andere strips van
Charles Berberian |
|
|
NATHANAELLE
Fred
Beltran + Charles Berberian
Dark Dragon Books | 112 p. | € 24,95 (HC) |
Als
je man een koffierobot wordt... |
Beltran.
Fred Beltran. Wacht eens even. Ja, dat is
die van De Technovaders en Megalex. Machtig,
dat die nog strips maakt. En wie is de scenarist? Charles
Berberian! Super! Samen met Philippe Dupuy
maakte hij het geweldige Meneer Johan. Eindelijk
wordt er nog eens iets van hem vertaald. En zo worden we in
amper drie seconden teruggekatapulteerd naar begin jaren 2000
waar beide heren de meest fonkelende sterren aan het stripfirmament
waren. Onze hand grijpt euforisch naar hun eerste gezamelijke
worp Nathanaelle. We stellen ons geen vragen wat
we eigenlijk gekocht hebben. We leven in een nostalgische,
extatische roes. Wat zal die vreemde auteurscombinatie geven?
Natuurlijk is het de eerste strip van de weekoogst die we
lezen. Tien bladzijden verder zijn we helemaal verkocht. We
zijn dan al ettelijke keren op het verkeerde been gezet. Mogelijke
hoofdpersonages zijn al dood alvorens we ze echt leerden kennen.
En het echte hoofdpersonage, een wandelende koffiemachine,
barst zo van optimisme en menslievendheid dat het logisch
is dat die stervende jongen hem vader noemt. WTF? In welke
wereld zijn we nu terechtgekomen? Enkele bladzijden verder
weten we al een ietsjepietsje meer. Berberian onthult immers
tergend langzaam de achtergrond van zijn sf-wereld. De mensheid
is verdeeld geraakt in twee groepen. De meesten leven ondergronds
in kleine cabines, zichzelf verliezend in drugs, porno en
kunstmatig voedsel. Ze weten niet beter dat de aarde boven
hen vernietigd is in een apocalyptische oorlog. Maar ze dwalen.
Boven hen, in openlucht, leeft een elite die zich de onsterfelijkheid
eigen heeft gemaakt. De rijksten zijn in staat om hun ziel
te laten incarneren in andere menselijke lichamen. De iets
minder gefortuneerden kunnen robots worden. En zo maken we
kennis met Melville. Na zijn dood is hij getransformeerd in
een robot wiens missie overeenkomt met zijn grootste hobby,
namelijk koffie. Daarom is Melville een koffierobot geworden
die elke voorbijganger intens gelukkig maakt met zijn perfect
uitgebalanceerde, aromatische mokkakopjes. Zijn vrouw wordt
gek van haar nieuwe man. Had ze hem maar laten sterven. En
dan begint het verhaal over beide werelden die niets van elkaar
weten.
Nathanaelle heeft alles wat we van een goede sf-strip
verwachten. Het is even bizar als Mœbius,
even out-of-the-box als De Technovaders en even duister
als S.O.S. Geluk. Berberians hoofdplot komt al bij
al niet bijster origineel over, maar het werkt wel. Rustig
onthult hij steeds meer lagen om uiteindelijk te eindigen
in een wereld die zo zou passen in Azimut, de onlangs
door Daedalus voltooide reeks van Jean-Baptiste
Andreae en Wilfrid Lupano. Toch
zouden we tal van opmerkingen kunnen maken over de te oppervlakkige
benadering van Berberians sf-wereld, de duale rol van Nathanaelles
vader en diens motieven,... maar who cares? We hebben
80,5 (jawel) bladzijden intens genoten van deze sf-strip.
Ook Fransman Beltran voelt zich duidelijk in zijn element
met Berberians hersenspinsels. Als vanouds zijn z'n personages
retestrak en stijf getekend, maar het tekenplezier spat wel
van de pagina's. Een rijk decor, een extra kleurlaagje en
een snuifje grafische humor. Het kan, en het past.
Volgens de informatie op de achterflap zou dit een compleet
verhaal moeten zijn, maar alles aan deze strip smeekt om een
logisch vervolg. Een hoopgevend "einde van dit deel"
sluit de laatste halve pagina af. Hopelijk zijn niet alle
dromen bedrog. Hoe onaf deze strip ook is, hoeveel onbenut
potentieel deze Nathanaelle nog heeft,... dit is nu al echt
goed. Straffe comeback! |
WOUTER PORTEMAN --- februari 2021 |
|