|
KLIK
voor andere strips van
Pascal Colpron
KLIK
voor andere strips van
Jocelyn Boisvert |
|
|
DOOD EN OPGEGRAVEN 2
De Lijken Willen Niet Wijken
Pascal
Colpron + Jocelyn Boisvert
Dupuis | 48 p. | € 7,50 (SC) |
Knuffelzombie |
Yan
Faucher was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.
Bij een ruzie tussen twee dealers wou de tiener tussenbeide
komen, maar hij kreeg een stiletto in zijn buik. Yan was op
slag dood. Van de daders geen spoor. Een jaar later is Nico
zijn beste vriend nog niet vergeten. Toen hij Yans graf voorbij
liep, hoorde hij plots klaroengeschal uit de grond komen.
Het was de klaroen die hij zelf in Yans kist had gelegd! Hij
besloot de lijkkist op te graven, maar werd betrapt door de
politie. Die opende alsnog de kist, maar zag alleen het half
vergane lijk van de tiener liggen. Maar Yan leefde. De levende
dode kon ontsnappen en vond onderdak in de slaapkamer van
Nico. Die was, op de penetrante lijkgeur na, maar al te blij
dat zijn beste vriend terug was. Nu hij weer levend is, besluit
de jonge zombie zijn familie op te zoeken én zijn moordenaar
op te sporen. Maar eerst zou hij Alice, die zo'n mooie liefdesbrief
in zijn kist had gestopt, kussen.
We waren allerminst overtuigd van het eerste deel van deze
jeugdreeks. Het was te veel, te weinig en te ongeloofwaardig.
Maar de zombiejongen had wel iets, en we besloten de strip
een tweede kans te geven. Gelukkig. Het verhaal begint te
vlotten en krijgt steeds meer om het lijf. De Canadese jeugdschrijver
Jocelyn Boisvert, die een van zijn vele bekroonde
jeugdboeken, omzette naar zijn allereerste stripscenario,
begint ook steeds beter het stripvak onder de knie te krijgen.
Er zit vaart in, de dialogen zijn goed en hij werkt al veel
meer met cliffhangers. Je voelt wel nog dat hij zijn verhaal
opbouwt in hoofdstukjes waardoor de spanningsbogen veel te
kort uitvallen. Bovendien ergeren we ons nog steeds aan het
gegeven waarom een simpele drugsdealer zo graag wil moorden.
Ook Yans leeftijd is ons een mysterie. Officieel is hij een
dertienjarige zombie, maar hij rijdt net zoals Suske, Jommeke
en andere striphelden vlotter met de wagen dan Michel Vaillant.
Waar we wel al helemaal voor gewonnen zijn, is de grafische
aanpak van Pascal Colpron. Na jarenlang decors
te hebben getekend voor Mooie Navels, weet hij duidelijk
wat hij wil. De personages zijn uitermate klassiek, braaf
en (te) proper getekend. Niet voor niets wil Alice haar zombievriendje
kussen. De Canadees verrast echt door zijn pagina's vol te
proppen met kleine prentjes. Hierdoor krijg je een mangaeffect
waar elke beweging of bedenking een tekening waard is. Het
werkt. De strip is hierdoor uiterst toegankelijk geworden
en leest als een trein.
Dood en Opgegraven is een toffe jeugdstrip geworden voor
de jongere striplezer die iets meer weerhaakjes wil dan bij
zijn vertrouwde Jommeke of F.C. De Kampioenen.
Lekker instapstripje. |
WOUTER PORTEMAN --- maart 2021 |
|