|
COMPLETE
REEKS IN DRIE INTEGRALEN EN EEN SEQUEL ALS ONE-SHOT |
|
|
KLIK
voor andere strips van
Olivier TaDuc
KLIK
voor andere strips van
Serge Le Tendre |
|
|
CHINAMAN integraal 1-2-3
1. 1. De Berg van Goud - 2. Met Gelijke Wapens
- 3. Voor Rose
2. 4. De Roestvreters - 5. Tussen Twee Oevers - 6. Bloedbroeders
3. 7. Confrontatie in Blue Hill - 8. De Gehangenen - 9. Tucano
Olivier
TaDuc + Serge Le Tendre
Dupuis | 152 p. | € 24,95 (HC)
DE
TIJGER ONTWAAKT
Olivier
TaDuc + Serge Le Tendre
Dupuis (Vrije Vlucht) | 152 p. | € 29,95 (HC)
|
Rauw,
hees... (Le) Tendre |
De
jaren 1990. In de schaduw van grote broer Vrije Vlucht
is er bij Dupuis de uitstekende collectie
Spotlight, een serie met toonaangevende, straffe
stripreeksen. Largo Winch, Luka, Charly,
Soda, Jerome K. Jerome Bloks, Jessica
Blandy, Jeremiah, De Havik,... Namen
die vandaag nog steeds klinken als een klok, maar toen gezellig
samen in een collectie zaten met een heerlijk strak logo dat
als een soort van kwaliteitslabel op elke cover aanwezig was.
In de slipstream van die grote namen werden in de tweede helft
van de jaren 1990, middenin een opspelende crisis en een ongeduldig
streven naar steeds gezwindere winst, nog een paar reeksen
gelanceerd in de intussen legendarische verzameling. Velen
ervan — en sommigen terecht — zouden nooit voltooid
worden. Een van de laatste die ontsnapt, is Chinaman,
nochtans zelf al een afdankertje van Casterman.
Hoofdrolspeler Chen Long Anh is daarin een goedhartige, maar
koppige en opvliegende Chinese immigrant die in een vorig
leven nog voor de triades heeft gewerkt. Hij komt terecht
in het Californië van de negentiende eeuw, een rauwe
setting die we kennen vanuit Deadwood en een ideale
achtergrond waartegen al het goede en het slechte van de personages
tot uiting kan komen. De reeks wordt de laatste instant-klassieker
van Spotlight.
Vandaag, bijna vijftien jaar nadat Chen "Chinaman"
zijn voorlopig laatste kunstje vertoonde, brengt Dupuis ons
een — zeker voor wie deze reeks nog niet ontdekte —
ronduit on-mis-ba-re integrale versie in drie delen en tegelijk
ook een machtige epiloog. De Tijger Ontwaakt speelt
zich immers een generatie na de eerste belevenissen van Chen
Long Anh af. Centraal staat een vreemde opeenvolging van kidnappings
annex moorden van jonge vrouwen. In het onderzoeksteam van
Pinkerton zit ene Matt Monroe. Hij doet niet onmiddellijk
een belletje rinkelen, maar snel wordt duidelijk dat hij een
verborgen agenda heeft en op zoek is naar zijn echte vader,
niemand minder dan "onze" Chinaman. Die laatste
zit na een traumatische passage bij het leger en onder invloed
van opium in een lethargische roes. Een aaneenrijging van
toevallige gebeurtenissen zorgt er echter voor dat het niet
zo heel lang duurt alvorens de oude tijger terug wakker wordt.
Net als Chen, zijn tekenaar Olivier TaDuc en
scenarist Serge Le Tendre zowat een porseleinen
huwelijk ouder geworden. Daar merk je helemaal niets van,
want ze dartelen als jonge veulens doorheen dit relaas. Le
Tendre is nog steeds een volleerde dichter. De manier waarop
we te weten komen wie de moeder is van Matt en hoe hij aan
zijn achternaam Monroe kwam, is aangrijpend, de afkickverschijnselen
van Chen zijn zo levensecht dat ze pijnlijk voelbaar worden,
de gedachtentreinen van voornamelijk Matt razen zo openhartig
voorbij dat het lijkt alsof hij ze zelf in je oor fluistert.
Naast vader en zoon leren we een resem sterke karakters kennen,
zoals de eervolle dokter Monroe en zijn dochter Susan en Chens
oude maat Marcus. Zelfs de ambitieuze Pinkerton-chef Wheeler
en de meeste slechteriken (enkel de lamlendige baas van de
spoorwegmaatschappij valt pijnlijk uit de toon, maar zelfs
dát kan de bedoeling zijn geweest) geven ons dankzij
doeltreffende dialogen een ruime inkijk in hun psyche. Dat
wordt ondersteund door het tekenwerk van TaDuc, dat eenvoudig
en efficiënt is en toch veel betrokkenheid verraadt.
Ook weet hij de tempowisselingen tussen keiharde actie en
de wat meer beschouwelijke momenten perfect te beheersen.
Even lijken beide heren de pedalen te verliezen wanneer een
wraaklustige Chen op een buitensporig wreedaardige en niets
of niemand (ook de goeden niet) ontziende manier een serie
boeven om het hoekje helpt. Maar eigenlijk past ook dat helemaal
in de getormenteerde en door trauma's en drugs vertroebelde
geest van de "tijger" en is de schok voor de lezers
ook de schok die hij nodig heeft om weer een beetje tot zijn
zinnen te komen. Le Tendre betekent tenslotte niet voor niets
"De Zachtaardige". Op het ogenblik dat we nog hees
aan het nahijgen zijn van dat rauwe Tarantino-momentje,
slaagt hij erin om zijn naam alsnog waar te maken en brengt
met een portie poëtische zachtzinnigheid, zonder melig
te worden, een balsem aan. Dit album illustreert zo perfect
waarom het stripverhaal De Negende Kunst wordt genoemd. Het
is in die zin ook niet verwonderlijk dat José-Louis
Bocquet, misschien wel de laatste echte romancier
in de branche, expliciet als uitgever wordt vermeld. Het is
waarschijnlijk zijn laatste kunstje, want begin dit jaar sloeg
hij de deur als uitgever bij Dupuis achter zich dicht, om
zich voortaan enkel nog aan het schrijven te wijden. Een volgend
album van Blake en Mortimer, in samenwerking met
Jean-Luc Fromental voor tekenaar Antoine
Aubin, staat alvast op stapel. Net als met Chen Long
Anh verdwijnt zo een stukje eigenzinnige romantiek uit de
stripwereld. |
PETER D'HERDT --- februari 2021 |
|