COMPLEET VERHAAL KLIK voor andere strips van Didier Cassegrain KLIK voor andere strips van Fred Duval ZWARTE WATERLELIES Didier Cassegrain + Fred Duval naar de roman van Michel Bussi Dupuis (Vrije Vucht) | 144 p. | € 29,95 (HC) Indrukwekkend Giverny. Het kleine dorpje in Frankrijk is slechts enkele straten groot, maar telt een iconische tuin. Eentje met een vijver vol waterlelies die ontiegelijk vaak zijn geschilderd door de grote impressionist Claude Monet. En hierdoor komen jaarlijks duizenden bussen naar het dorp om er een paar uur te verdwalen in het ideale plaatje. Het stadsbestuur doet er dan ook alles aan om er de tijd te laten stilstaan om zo de hordes toeristen de ideale impressie te geven. Drie inwoners van Giverny willen in het album Zwarte Waterlelies ontsnappen uit dit kunstmatige openluchtmuseum. Eentje is een oude feeks die op haar tachtigste bijna weduwe is. De tweede is een zesendertigjarige onderwijzeres wiens biologische klok luidop tikt. Tot nu toe heeft ze haar extreem jaloerse man nog niet bedrogen, maar dat lijkt ons een kwestie van tijd. De derde is een elfjarig meisje dat de harten steelt van alle buurjongens. De drie vrouwen, dames of meisjes, willen Giverny uit de pastellen postkaartjessfeer trekken. Onbewust worden ze geholpen door de moord op ene Jérôme Morval. De rijkste stinkerd van het dorp werd vermoord door een messteek. Daarna werd zijn hoofd ingeslagen met een steen, waarna hij in het water werd gesleurd om er naast de drijvende waterlelies langzaam leeg te bloeden. Mes, steen en water. Driemaal vermoord. Al snel spitst het onderzoek zich toe op de vele maîtresses die de man had, zijn passie voor Monet en een vreemde postkaart die Morval bij zich droeg. Het dorp staat op stelten. Zwarte Waterlelies is een bewerking van de gelijknamige thriller van Michel Bussi. Hoewel het boek sinds de eerste druk in 2011 niet minder dan dertien maal bekroond werd als beste polar, hadden we er nog nooit van gehoord. En daar zijn we nu zo blij om. Zwarte Waterlelies is immers zo'n verhaal dat je op het eind perplex achterlaat waardoor je het onmiddellijk herleest en je je voor het hoofd slaat dat je die plotwendingen niet had zien aankomen. Het Shutter Island van het impressionisme. Onbevangen begonnen we eraan. Scenarist Fred Duval neemt zijn tijd. Hij zet de mooiste zinnen uit de roman om in geweldige dialogen, maar even vaak verrast hij ons met indrukwekkende, tekstloze pagina's. Zo maken we uitgebreid kennis met de drie bijzondere dames, gniffelen mee met de sociale satire over de toeristen en zitten op het puntje van onze stoel als de inspecteurs de moord proberen te ontrafelen. Geen enkele keer hadden we de indruk dat we een romanbewerking lazen. Dit is een echte strip. Het strafste is dat de hele beeldroman overkomt als een groot impressionistisch schilderij. Met het kleine dorpje Giverny is het kader duidelijk afgebakend. Wat daarin gebeurt, lijkt kristalhelder van ver af. Hoe dichter je de zaken bekijkt, hoe waziger echter alles wordt. Elke indruk die je hebt, is fout. Elke impressie is een momentopname, badend in een steeds veranderend licht op de zaken. De misleidende valsheid van het impressionisme ten top. Tekenaar Didier Cassegrain (De Valstrik van Zarkass, Legenden van Troy, Conan) heeft de insteek van het boek uitstekend begrepen. Zijn lieflijke pastelkleurtjes tellen duizenden schakeringen. Doordat je er met je neus op zit en je je verliest in de sfeer van de tekeningen, vergeet je afstand te pakken. Je hebt de impressie dat je alles begrijpt en dan, plots, word je ijskoud verrast. Die godverdomde eerste indruk heeft je genekt. Impressies. Zwarte Waterlelies is een betoverend zwart sprookje. Feeëriek, satirisch en intelligent. Een absolute aanrader. Bovendien was de strip bij onze zuiderburen een vaste gast in bijna elk eindejaarslijstje. We zouden er al flink naast moeten zitten, mocht Zwarte Waterlelies dit kunstje bij ons dit jaar niet overdoet. Impressionant top-10-materiaal. WOUTER PORTEMAN --- februari 2020