COMPLEET TWEELUIK KLIK voor andere strips van Stéphane Duval KLIK voor andere strips van Philippe Bonifay ZIGEUNERS VAN DE ZEE 1-2 Stéphane Duval + Philippe Bonifay Dark Dragon Books | 72 p. | € 9,95 (SC) Zonde Meubelmaker Nadau is een begenadigd zwaardvechter. Er wordt beweerd dat hij de zoon is van de legendarische musketier D'Artagnan. Hij is smoorverliefd op het zigeunermeisje Angelina. De bofkont verneemt al snel dat het onderwerp van zijn liefde in tweevoud bestaat, want Angelina heeft een tweelingzus, Leanne. Ze zijn beiden verliefd op de jonge bink. Dan vormen ze maar met z'n drieën een gelukkig gezinnetje. Bij de zigeuners ondervindt Nadau de nodige tegenstand en rivaliteit. Om de situatie niet te complex te maken, vermomt een van de twee vrouwen zich als man wanneer Nadau elders werk vindt... waar het gruwelijk verkeerd afloopt. Een bestaan als piraat lonkt en ook dan volgt zijn dubbele liefde hem in voor- en tegenspoed. Het is het begin van een avontuur te land en ter zee met een heleboel nevenpersonages en een wraakmissie. Dark Dragon Books kent blijkbaar haar eigen auteurs niet. Op de colofonpagina staan de auteurs Duval en Bonifay omgewisseld als zijnde tekenaar en scenarist. Philippe Bonifay, gekend van onder meer Zoo, is wel degelijk de scenarist en Stéphane Duval heeft het nota bene bij Dark Dragon Books verschenen Kindsoldaat op zijn palmares. Een al ouder reeksje van dit duo is Zigeuners van de Zee. In 2010 verscheen een eerste deel bij Dupuis. Het vervolg kwam niet als deel 2 uit, maar werd gewoon toegevoegd in een integraal met deel 1. Philippe Bonifay is inmiddels gestopt met het schrijven van strips. Hij was de houding van uitgeverijen tegenover scenarsten en de al niet zo rooskleurige situatie van veel stripmakers beu en zei het stripvak vaarwel. Het moet gezegd dat bijna geen enkele van zijn stripreeksen na Zoo een (verkoop)topper was. Zigeuners van de Zee blinkt net zo min uit in zijn bibliografie. Waar deel 1 nog boeiend is qua personages en wat ze te verduren krijgen, loopt de in deel 1 al ingeleide hoofdintrige in deel 2 helemaal verloren in een kluwen van nutteloze nevenintriges die ons op den duur niet meer konden schelen. Zonde, want deel 1 had potentieel op overschot. Deel 2 heeft daar te veel van afgesnoept om er een evenwichtig tweeluik van te maken. Duvals realisme is geen academische stijl. Daar kan je van houden of niet, het is dus een kwestie van smaak. Ons zinde het losse, spontane, wildere stijltje wel. Duvals beeldtaal, zijn camerastandpunten, zijn begrip van de anatomie zijn allemaal prima. DAVID STEENHUYSE --- januari 2020