|
|
KLIK
voor andere strips van
Oriol Hernández
KLIK
voor andere strips van
Zidrou |
|
|
HET VEL VAN DE BEER 2
Oriol
Hernández + Zidrou
Blloan | 64 p. | € 16,95 (HC) |
| Variëren
in stijl |
Augustus
loopt langzaam op zijn einde. Montale, zijn bekoorlijke vrouw
en hun bijna zestienjarige zoon Andrea rijden in een machtige
cabrio-oldtimer door de betoverende Toscaanse velden. De picknickmand
staat netjes naast hen. Het is een mooie dag. Enkele ogenblikken
later ziet hun wereld er compleet anders uit. Twee criminelen
laten de wagen stoppen en Montale wordt koudweg neergeschoten.
Wat later wordt Andrea's moeder voor zijn ogen verkracht.
Kort nadien sluiten de maffiosi de verbouwereerde tiener op
in de koffer van de Alfa Romeo. Twee schoten. Een reusachtige
man opent het kofferdeksel. De maffiosi liggen dood in het
gras. Andrea valt schokkend zijn redder in zijn armen. Signor
Damiani — zijn vrienden noemden hem Orso of "beer"
— neemt de jongen plichtsbewust mee naar zijn huis.
Daar stelt hij Andrea voor aan zijn vrouw, zijn zoon Aurelio
en zijn dochter Natalia. Het was voor Andrea liefde op het
eerste gezicht. Het is een mooie, bizarre dag.
Acht jaar geleden was Het Vel van de Beer het orgelpunt
van de nieuwe, volwassen weg die Dokus-scenarist
Zidrou had ingeslagen. Het prachtig geschreven
one-shot over een maffiabaas flirtte met gratuit geweld, pure
romantiek en de verraderlijke strijd om volwassen te worden.
Het Vel van de Beer werd een instant topper die je
ool nu nog van je sokken slaat.
Vandaag worden we verrast door Het Vel van de Beer
deel 2. Het is alles behalve een vervolg, maar wel een variatie
op het eerste deel. Ook nu speelt de maffia een vooraanstaande
rol. Ook nu wordt een jongeman onder de vleugels genomen van
een oudere man en ook nu is een kalverliefde de snelste weg
naar de slachtbank. Dit afgerond verhaal is een prima variant
geworden en een van de beste Zidrous van de laatste jaren,
maar het blijft een variant. We staan nog in onze sokken.
Grafisch blijft Spanjaard Oriol Hernández
ons wel
verrassen. In een soort uitgepuurde Nicolas de Crécy-stijl
laat hij de meest karikaturale personages op je los zonder
dat hij ook maar een seconde verliest aan geloofwaardigheid.
Bovendien heeft hij er nu een extra laagje "art brut"
aan toegevoegd die het verhaal alle eer aandoet. Straffe tekenaar.
We verkopen het vel van de beer niet op voorhand — ja,
deze koppen we zelf wel binnen —, maar het zou ons toch
verrassen mocht deze herneming niet hetzelfde succes kennen
als de eersteling. Een knap scenario, geweldige tekeningen
en machtige dialogen. Meer heb je niet nodige om een winner
te maken. Alhoewel, een liefdesverhaal heeft altijd een verliezer,
niet? |
|
WOUTER PORTEMAN --- maart 2020 |
|
