DEEL 1 VAN CYCLUS IN DRIE DELEN KLIK voor andere strips van Didier Tarquin U.C.C. DOLORES 1 In het Spoor van Nieuwe Pioniers Didier Tarquin Uitgeverij L | 48 p. | € 8,95 (SC) • € 19,95 (HC) Vertrouwde space opera Het lijkt alsof het gisteren was. Voor het nonnenklooster van de Orde van de Nieuwe Pioniers lag een vondelingenbaby. Ze huilde en was enkel gewikkeld in een kapersvlag. Op haar hoofdje stond haar naam geschreven: Mony. Vandaag, achttien jaar later, moet de vrome Mony haar veilige haven voor het eerst en meteen voorgoed verlaten. De abdes geeft haar nog vlug een verzegeld kistje dat in haar vondelingenmandje zat en stuurt haar naar de uitgang. De poort slaat definitief achter haar dicht. Enkele seconden later klapt het kistje open. Het bevat de sleutel van een loods. Daar aangekomen ontdekt de beteuterde Mony een gigantisch, antiek oorlogsruimteschip, de U.C.C. Dolores, haar erfenis. Mony krijgt van de lokale Shingouz-wezens vijf uur de tijd om de loods uit te vliegen, anders slaan ze het schip aan. Op zoek naar een bemanning trekt het naïeve wicht de louche onderwereld in. Gelukkig wordt ze op haar ronseltocht begeleid door het Ware Licht. Na vijfentwintig jaar heeft Didier Tarquin het even gehad met zijn grote held Lanfeust en besloot hij zijn zelf geschreven drieluik U.C.C. Dolores te verstrippen. Buiten alle verwachtingen blijft de Fransman toch dicht bij zijn geesteskind. Iets minder fantasy en meer sf, maar dat is het zowat. Bovendien voelt alles in deze U.C.C. Dolores veilig, vertrouwd en zelfs voorspelbaar aan. Van de plot, over de personages (het naïeve wicht, de stoere vaderfiguur, de slimme robot,...) tot de uitwerking van het sf-universum. Nergens durft Tarquin stoutmoedig te gaan waar geen mens hem is voor geweest. Integendeel, voortdurend floepen vergelijkbare scènes uit Sylvain Runbergs geweldige Warship Jolly Rogers, Star Wars en X-men: Wolverine in onze gedachten. We misten echt die ene knap gevonden sprankel waar Christophe Arleston ons in elk van zijn scenario's wél mee weet te verrassen. Aan Tarquins tekeningen ligt het niet. Oké, we mankeren ook hier die ene geniale sf-vondst, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het betere smoelwerk, de sterk uitgewerkte decors en de sfeervolle inkleuring van zijn vrouw Lyse. Bovendien kiest Didier Tarquin voor een intensere regie met veel inzoomen, weidse decortekeningen en steeds wisselende perspectieven. Hij houdt je zo dicht bij jou dat je pas op pagina 14 voor de eerste keer een paar getekende voeten ziet. Grafisch en ritmisch zit dit echt wel goed. Helaas weerspiegelt dit enthousiasme zich niet in de haast alledaagse, statische cover. Hopelijk wordt de strip toch nog opgemerkt in het rek van de nieuwigheden, want hij is het toch wel waard. Momenteel is U.C.C Dolores nog een veilige formulestrip, maar net zoals Lanfeust van de Sterren werkt deze space opera wel. Pretentieloos leesplezier. WOUTER PORTEMAN --- juli 2020