|
SCARLET EDGE 1
Operatie Dageraad
Anco
Dijkman
Uitgeverij Personalia | 48 p. | € 8,95 (SC) |
Zoeken
naar ademruimte |
Toen
stripmakers vroeger complottheorieën in hun albums verwerkten,
was dat vaak een teken van vindingrijkheid. Sinds sociale
media een open vergaarbak is voor "kritische vragen"
omtrent het klimaat, corona of andere onderwerpen wekken complottheorieën
in de realiteit vooral conflicten, woede, onbegrip en afkeer
op. Scarlet Edge gooit een beetje te veel om rustig
te behappen een kluwen aan warrig vertelde en onvolledig verklaarde
theorieën bij elkaar, van de waarheid over zeespiegelstijgingen
tot superklonen, uiteraard als ondersteuning voor een spannend
speurdersverhaal.
Nieuwbakken journalist Bianca "Scarlet" Wierdendorp,
die zonder verdere uitleg een leeuwenwelp als huisdier houdt, en haar zich aan #metoo
bezondigende collega Edge Onderdam, zijn de speurders van
dienst. Een bejaard, brutaal dametje sleept hen mee in een
onderzoek naar de duistere praktijken van de excentrieke miljonair
Hector de Cervantes de Mornay. De rijkaard zoekt met boringen
naar een vergaan slagschip uit de Eerste Wereldoorlog dat
een experimenteel kanon aan boord had. De boringen zouden
de aardbevingen in Groningen veroorzaken. Het onderzoek van
de reporters brengt hen via ontvoeringen, tegenwerking en
confrontaties naar Mexico waar de eerste aflevering vrij abrupt
stopt.
Anco Dijkman tekende zijn eerste noemenswaardige
strips, vier korte afleveringen van Soames & Co,
tussen 1988 en 1996 voor Sjors & Sjimmie Stripblad
en SjoSji. Een voorstel tot samenwerking met Hec
Leemans draaide op niets uit. Dijkman richtte zich
weer op commerciëler tekenwerk door storyboards, visualisaties
en brochures te ontwerpen. Als inkleurder en latere medewerker
aan IJsbrand Oosts stripreeks Max Miller
keerde hij terug naar het stripmedium. In 2018 publiceerde
hij een eerste voorsmaakje van Scarlet Edge in StripGlossy
die ook in de regionale kranten Dagblad van het Noorden
en Leeuwarder Courant een voorpublicatie kreeg.
Dijkmans pagina's zijn in het begin van het album druk, zeg
maar overvol. Na verloop van tijd winnen ze aan broodnodige
ademruimte. Ondanks de schetsmatige aanzet van de personages
is Dijkman wel een tekenaar die weet wat hij doet. Alleen
wil hij zowel grafisch als inhoudelijk te veel bij elkaar
laten zien en vertellen. De vertelling bevat heel wat onnodige
rommel die een grondigere kill your darling-uitvoering
eruit had kunnen wippen. Als lezer krijgen we de losse eindjes
niet aan elkaar geknoopt. Geen man overboord, deel 2 kan de
situatie nog redden. |
DAVID STEENHUYSE --- november 2020 |
|
|