COMPLEET VERHAAL KLIK voor andere strips van Manu Larcenet RAVIAN DOOR MANU LARCENET: Het Pantser van de Jakolass Manu Larcenet Dargaud | 48 p. | € 8,50 (SC) Terugkeer door de grote poort De leukste verrassingen zijn degene die je absoluut niet meer verwacht. In 2011 tekende Manu Larcenet tussen twee delen van zijn vierdelig, monumentaal epos Blast een Ravian geheel in zijn eigen stijl. Het album werd unaniem lovend onthaald, maar werd helaas nooit vertaald. Ook toen eind 2017 Matthieu Lauffrays en Wilfrid Lupano's dik geslaagde versie van Ravian wel in het Nederlands verscheen, bleef het oorverdovend stil. En vandaag ligt dit album zomaar te blinken in onze stripspeciaalzaak. Speciaal voor ons. Ja, toch? Spontaan besloegen onze brilglazen. De combinatie mondkapje, alcoholgel en spontane opwinding blijft toch iets speciaals. Manu Larcenet pakt de draad op waar het toenmalig laatste Ravian-album, De Tijdopener (2010), eindigde. Op de laatste bladzijde zagen we een piepjonge Ravian, onwetend wat hem nog te wachten stond, lopen in Parijs. Larcenet opent zijn verhaal jaren later in hetzelfde Parijs. Aan de toog van volkscafé zitten twee stamgasten, gehuld in alcoholdampen, te lullen. René, een schlemielige lasser die in feite een grote neus en wat snor is, draagt voor de zoveelste keer een zelfgeschreven gedicht voor over het heelal. O, kon hij maar zijn dorst lessen met intergalactische avonturen in plaats van te ontwaken met megakaters. Zwalpend gaat hij de nacht in, waar hij botst op mijnheer Albert en de drie Shingouz. Eindelijk hebben ze hem gevonden. René kijkt hen onbegrijpend aan. Maar als Albert hem uitlegt dat hij eigenlijk de tijd-ruimteagent Ravian is wiens lichaam omgewisseld werd en geheugen werd gewist, gelooft de alcoholicus het meteen. Hij wist het. Hij kan terugkeren. Door de grote poort. Zijn leven heeft eindelijk weer zin. Wat. Was. Dit. Een. Toffe. Verrassing. Manu Larcenet gooit zich volledig op de verstripping van zijn jeugdheld. Hij maakt er geen parodie van, maar een effectief knap onderbouwd sf-avontuur. Natuurlijk propt hij het tjokvol typische Larcenet-humor, waardoor het album bij momenten een maffe Donjon geweest kon zijn. Helemaal geweldig zijn de tekeningen. Met Blast brak Larcenet met zijn simpele tekenstijl en dit trekt hij hier nu door. Veel meer details, een superfijne lijnvoering, maar met behoud van de gigantische grote neuzen. Als geweldig toetje mogen een plejade van bevriende collega-auteurs ook hun eigen monster in de tekeningen smokkelen. Die van Binet, Cosey en Jean-Claude Mézières zelf vind je op pagina 18. De geslaagde inkleuring van Jeff Pourquié (Moeder Oorlog) houdt alles samen en geeft het album opvallend veel diepte. In een interview dat we in 2013 hadden met Ravian-tekenaar Mézières liet hij zich opvallend positief uit over het album. Vandaag kunnen we de echte grondlegger van de betere Star Wars-scènes eindelijk gelijk geven. Het Pantser van de Jakolass is de beste Ravian in jaren, vermomd in een machtig Donjon-jasje. Of omgekeerd. WOUTER PORTEMAN --- mei 2020