|
|
KLIK
voor andere strips van
François Boucq
KLIK
voor andere strips van
Jerome Charyn |
|
|
NEW YORK CANNIBALS
François
Boucq + Jerome Charyn
Le Lombard (Getekend) | 152 p. | € 25,95 (HC) |
| Big
Tulip |
Vijf
jaar na Little Tulip en twintig jaar na de bloedige
finale van dat boek hernemen François Boucq
en Jerome Charyn enerzijds en Pavel en Azami
anderzijds hun gezamenlijke avonturen. De goelag-overlever/tatoeëerder
leeft samen met zijn aangenomen dochter/bodybuildster/politieagente
in New York. Azami — wier biologische klok luid rinkelend
is afgegaan — doet in een steegje een fortuinlijke vondst:
een achtergelaten baby. Het is het begin van een kat-en-muisspel
met de New Yorkse onderwereld, een schimmige overheidsorganisatie
en flink wat spoken uit Siberië.
François Boucq liet zich voor het vertellen van het
verhaal door de Amerikaanse politieromancier Jerome Charyn
niet beperken tot hetzelfde aantal pagina's van Little
Tulip, al had deze sequel nóg dikker kunnen zijn
als hij zijn zin had gekregen en had kunnen uitweiden over
het kannibalisme in de Russische goelags: gefundenes Fressen
(excusez le mot) voor een boeiend thema in een thriller
over bloed- en babytrafiek, overgoten met een magisch sausje.
Want, anders dan in Little Tulip, spelen magische
elementen een grotere rol in dit verhaal. Zo doet het zelfs
meer denken aan hun eerdere samenwerking Duivelsmond,
dat trouwens ook zijn finale in een kerk kreeg — blijkbaar
een geschikte locatie daarvoor.
Ook anders dan Little Tulip is de plot rechtlijniger
en eenvoudiger, ondanks het veelvoud aan pagina's: er zijn
geen nevenplots en er komen amper flashbacks in voor, tenzij
om het nieuwe personage van de heks Anna te duiden. Tussen
haakjes: ligt het aan mij of is het in sequels opvoeren van
nieuwe, heel dominante personages die eerder compleet afwezig
waren echt een goedkoop trucje? We missen in New York
Cannibals het meest de uitdagende complexiteit van dubbele,
knap in elkaar vervlochten verhaallijnen, zoals van Pavels
lot in Siberië en de jacht op de seriemoordenaar in New
York in Little Tulip.
Het is een prettig weerzien met de twintig jaar ouder geworden
Pavel en Azami en het doet plezier dat ze het relatief goed
stellen, maar qua verhaal was Little Tulip toch volwassener.
Personages als Mama Paradise zijn ook zó cliché.
Grafisch is Boucq in New York Cannibals echter, zoals
in andere topseries als Bouncer of De Janitor,
opnieuw om van te smullen (nogmaals excusez). Als
geen ander weet hij de mensheid in al zijn rauwheid vorm te
geven.
Kortom, New York Cannibals is zeker een spannend,
zij het soms wat minder overtuigend verhaal, met een Boucq
in topvorm, maar naar onze smaak geen Michelin-ster meer waard
(oeps, excusez alweer, zeg). |
|
KOEN DRIESSENS --- oktober 2020 |
|
