|
KLIK
voor andere strips van
Vincent Perriot |
|
|
NEGALYOD
Vincent
Perriot
Daedalus | 208 p. | € 34,95 (HC) |
Crimineel
leesplezier |
Jarri
Tchapalt trekt rustig met zijn kudde door de uitgestrekte
woestijn. Her en der liggen er gigantische pijpleidingen die
het schaarse water dat er nog op de planeet te vinden is,
opzuigen en vervoeren naar de stad. Deze stad beslaat bijna
driekwart van het land, en is inmiddels duizenden etages en
leefwerelden hoog. Die metropool en haar intriges kan Jarri
geen bal schelen. Hij doet wat zijn vader en diens vader en
diens vader voor hem deden: hij zorgt ervoor dat de honderden
Chasmosauriërs — een soort Triceratopsen —
veilig op hun bestemming komen. Geholpen door zijn gave als
dinofluisteraar begrijpt en ment hij zijn imposante beesten
en kan hij hen beschermen tegen vleesetende sauriërs.
Op een dag ziet hij een weervrachtwagen in volle vaart door
de woestijn racen. Die vrachtwagens wekken gigantische onweersbuien
op waardoor er weer wat extra water uit de verdorde grond
kan gepuurd worden. De bliksems slaan echter in op Jarri's
kudde. Al zijn dino's sterven. Berooid en woest besluit hij
verhaal te gaan halen bij de leiders van de stad. Maar wie
zijn die leiders, de echte leiders?
De prijs voor grootste stripboef gaat dit jaar ongetwijfeld
naar Negalyod van de Fransman Vincent Perriot.
Op elke pagina struikel je over de referenties of lichte variaties
van decorstukken, personages en verhaallijnen die je al beter
gezien hebt in films (Mad Max, Star Wars,...),
de bijbel en andere stripreeksen zoals Simon van de Rivier,
De Duistere Steden, Axel Moonshine, Ravian
en veel, heel veel Mœbius. De stedelijke
scènes uit De Incal, de woestijnen van Edena
en de haast identieke tekenstijl. Alles wat je maar kan denken,
zie je in Negalyod passeren. Het is een schaamteloos
feest van herkenning. Maar wat voor de ene plat plagiaat is,
is voor de anderen een geweldig eerbetoon. Eerlijk gezegd?
Het kan ons vandaag geen bal schelen. Wij snakken dit jaar
naar ontspanning en pretentieloos vertier, en Vincent Perriot
maakt er een geweldig lekkere strip van.
Je leest de 208 bladzijden in één ruk uit. Het
verhaal raast voorbij en ja, er zijn enkele forse deus ex
machina's en nog meer zaken die om extra uitdieping smeken,
maar er wordt je geen enkele verklaring gegund. Het tempo
is heilig. De trein raast voorbij, maar het leesplezier is
maximaal. Dit is echt pure fun en ontspanning. Grondig fout
voor de ene, dikke ambiance voor de andere. Alleen jammer
dat het verhaal de laatste veertig (!) bladzijden toch te
snel werd afgehaspeld. Dit mocht gerust nog eens honderd bladzijden
dikker zijn.
Je kan Perriot terecht van alles verwijten, maar grafisch
is hij allerminst een Mœbius van de Aldi. Dit is geen
prutser. De decors en de steden zijn geweldig getekend. De
scène waarin hij tientallen personages in een ruitenpatroon
giet, is zelfs ronduit indrukwekkend. Ach, dit is echt een
toffe strip.
Negalyod is een album dat zo overduidelijk een samenraapsel
van de betere sf-strips is dat je je er ongemakkelijk bij
voelt. Aan de andere kant is het het meest vette plezier dat
je de laatste maanden zal hebben gelezen. Dit is een strip
die je eigenlijk niet hoort goed te vinden, maar toch elk
jaar met plezier kan herlezen. |
WOUTER PORTEMAN --- november 2020 |
|