COMPLEET VERHAAL KLIK voor andere strips van Fabrice Le Hénanff MONET Een Regenboog boven Giverny Fabrice Le Hénanff + Jean-François Miniac Arboris (Arborix XL) | 72 p. | € 9,95 (SC) • € 19,95 (HC) Over de tang en het varken De bejaarde Claude Monet tuurt uit zijn raam. Het gaat niet goed met hem. Hij is op. Fysiek op. Halfblind (de meeste kleuren zag hij al lang niet meer), artrose en zware rokerslongen eisen zijn tol. Maar zijn tuin is af. Het heeft hem veel moeite en geld gekost om de rivier om te leiden en zijn tuin om te vormen tot het stukje paradijs dat het nu is. Maar het was het hem waard. De schilder wendt zich terug naar de journalist en zet het gesprek weer verder. Nu hij meer dan veertig jaar in Giverny woont, moet ook deze biografie af. En de laatste overlevende van de impressionisten begint zijn levensverhaal te vertellen. Geen enkel detail vergeet hij. Over hoe de grote Manet hem verweet dat hij alleen maar succes had omdat zijn naam op die van hem leek. Over het samenleven van zijn maîtresse en vrouw onder één dak. Over geld. Veel geld en vaak te weinig. En natuurlijk over de vijver. Zijn vijver. Er is geen enkele bekende schilder die de laatste jaren zoveel in strips mocht opdraven als de impressionante Monet. Zo trad hij onder meer op in de autobiografie Monet: Op Zoek naar het Licht van de Spanjaard Efa, in Folies Bergère van Francis Porcel en Zidrou of in het geweldige Zwarte Waterlelies van Didier Cassegrain. Elke strip belichtte hem vanuit een bepaald standpunt. Eigen aan het impressionisme gaven de auteurs hun versie van de werkelijkheid. Het duo Fabrice Le Hénanff en Jean-François Miniac kozen resoluut voor een andere weg, namelijk volledigheid en realisme. Voor deze autobiografie van Monet ging scenarist Miniac niet over één nacht ijs. Hij ploos elk detail uit, viste elke anekdote op en weigerde iets te schrappen. Wat ons grafisch te ver zou afleiden, vatte hij na elk hoofdstuk samen in enkele tekstpagina's. Die breken echter totaal de leeservaring. Tekst met prentjes is heel anders dan tekst zonder prentjes. Hoe goed het ook mag zijn. Het resultaat is een stevige boterham die op chirurgische wijze het leven van de man ontleedt. Dit nauwgezette scalpelwerk duwt echter heel veel emotie naar de achtergrond. Gelukkig geven de simpele raamvertelling, wat tijdssprongen en vooral de vlotte schrijfstijl het album alsnog de nodige schwung. De Bretoen Fabrice Le Hénanff gaat nog een stap verder in de details. Zijn Monet is de ultieme fotostrip. Hij gebruikt verstilde beelden uit de BBC-reeks The Impressionists en zet die figuren in al even fotografisch correcte decors. Hij bewerkt daarna alles met een pastelachtig laagje verf en potlood. Deze gemixte (inkleur)techniek, die hij al toepaste in zijn beklijvende Wannsee, levert hypercorrecte tekeningen op, maar voor zijn doen en voor een praatstrip zit er veel dynamiek in zijn composities. Le Hénanff détoureert echter iets te vaak zijn figuren met een wit lijntje en voel je weer dat zijn personages op de decors gezet lijken te zijn. Hopelijk hult Le Hénanff zijn personages bij zijn volgende verstripping — het leven van kapitein William Bligh van The Bounty — meer in obscure schaduwen. Kan men iemand verwijten volledig te zijn? Kan men iemand verwijten een fotografische perfectie na te streven? We weten het niet. De Vlaamse meester Jan van Eyck wordt er vandaag net voor bejubeld. En toch. Het voelt vreemd aan dat net twee auteurs die elk detail en de realiteit verheerlijken, het leven verstrippen van een schilder die zijn hele leven probeerde los te komen van die werkelijkheid en er zijn eigen impressie van wou schilderen. Die auteurskeuze maakt dat Monet - Een Regenboog boven Giverny, de natte droom is voor elke perfectionistische kunstgeschiedenisliefhebber. WOUTER PORTEMAN --- april 2020