|
|
KLIK
voor andere strips van
Frank Pé |
|
|
LITTLE NEMO
Frank
Pé naar Winsor McCay
Dupuis | 80 p. | € 45,00 (HC) |
| In
dromen is het leven zoveel mooier |
Ping.
Een whatsappje. Heb je de wikkel van Little Nemo al omgedraaid?
Hmm. Nee! Even kijken. Miljaar, dat is mooi. Shit. Dat is
echt mooi.
Mooi. Knap! Geweldig!! Wat een tekenaar!!! Dat overweldigende
gevoel blijven we hebben toen we deze Little Nemo dichtklapten.
Tekenaar Frank Pé kan voor ons niets
misdoen. We vallen in katzwijm voor elke dierentekening die
hij maakt. Hij slaagt erin wat voor ons perfect is een twist
te geven met een zeker imperfectie. Hierdoor zijn 's mans
dierentekeningen geen fotografische weergaves, maar realistische
tekeningen met een ziel. Zijn dieren leven. Alsof ze echt
zijn. Bijna echt. En toch staan ze mijlenver van de karikaturale
Disney-stijl. Elk dier dat Frank Pé
tekent, straalt persoonlijkheid uit. Het geeft zijn tekeningen
iets magisch en feeëriek.
Na de stripklassieker Zoo was Frank Pé jarenlang
de schnabbelaar onder de striptekenaars. Hij leefde van reclamewerk,
performances en andere goedbetaalde klusjes. Ook Little
Nemo begon als een ordinaire opdrachtstrip. Een galerij-uitbater
vroeg hem om enkele pagina's te tekenen als eerbetoon aan
Winsor McCays Little Nemo uit 1905
(!). De wonderlijke droomwereld van de jongen die steeds op
het laatste prentje wakker werd, bleek Frank Pé op
het lijf geschreven. De Brusselaar veerde helemaal op en maakte
genoeg pagina’s om twee (te) dure Franstalige luxe-uitgaves
te kunnen uitgeven. Deze twee albums zijn nu gebundeld in
een meer betaalbare Nederlandstalige integrale.
De Brusselaar leefde zich helemaal in McCays iconische strip.
Ook hier is het leven mooier in dromen. En een enkele keer
is de realiteit een zalig houvast. Hoe dan ook, Nemo's dromen
bieden Frank de kans om heel poëtisch uit de hoek te
komen. En eerlijk, hierdoor pakt hij ons soms bij ons nekvel.
Maar even vaak verveelt hij ons stierlijk. Maar ja, dan zijn
er die tekeningen. Grafisch speelt meneer Ragebol met de iconische
beelden, zoals de wandelende bedden en de toen (en ook vandaag
nog) straffe kadrering. Maar hij voegt er een flinke scheut
realisme aan toe. Nemo is karakterieel nog steeds dezelfde
jongen, maar hij leeft echt vandaag. Ook de stijl is actueel.
Frank behoudt de opzet van de wakker wordende Nemo in het
laatste plaatje maar gooit de art deco, theatrale tekenstijl
van McCay overboord. Meer nog, hij zoekt de grenzen op van
het karikaturale in de dieren die Nemo omringen in zijn dromen.
In tegenstelling tot een Juanjo Guarnido belandt
hij niet bij Disney, maar eerder bij André
Franquin. Enkel hij zou een olifant ook zo doen glijden
over het ijs. Wat is dit mooi! Er is vandaag niemand die zoals
Frank Pé dieren zo in hun natuurlijk gedrag kan tekenen.
Het ontbreekt zijn beesten nog steeds aan een volledige menselijke
intelligentie. Hierdoor zie je bij elke verrassende zet van
diezelfde mens de natuurlijke reactie van die beesten. Ach,
Frank bewijst hier dat hij een absolute toptekenaar is.
Vergeef het ons als we weer lyrisch zijn. De stripjes, de
tekeningen en de vele illustraties tonen ons een Frank Pé
op zijn grafisch hoogtepunt. Heel af en toe lijkt het soms
op een pak-de-poen-kunstje, iets wat hij te achteloos uit
zijn mouw schudt. Maar een pagina verder zit het er weer op
bonk op. De tijger, de zeewezens, de gemuteerde dieren,...
Het stopt niet. Hij kan het toch zo goed.
Frank Pés Little Nemo is hierdoor ettelijke
keren kwalitatiever dan Hermanns Hee,
Nick of Bruno Marchands Nemo.
Toch is het niet het meesterwerk waar we Frank Pé zullen
voor herinneren. Daarvoor is het ons allemaal te weinig echt
stripverhaal. Dat zal hij wel goedmaken in zijn versie van
de Marsupilami* die nu bij onze zuiderburen in voorpublicatie
loopt. Zeker weten.
Little Nemo is een prachtige integraal geworden voor
de al bekeerde fans van Frank Pé. De anderen raden
we met plezier eerst zijn andere strips aan.
*We zien nog steeds hoe hij geen spier vertrok
tijdens ons commentaarinterview toen we gokten op een voortzetting
van de Marsupilami als volgende strip die hij met
Zidrou ging maken na zijn Robbedoes.
Voor ons nog steeds het journalistiek misgrijpen van een absolute
primeur. Lees het gerust na op pagina 14 in dit
interview. |
|
WOUTER PORTEMAN --- september 2020 |
|
