|
KLIK
voor andere strips van
Wilbert van der Steen |
|
|
LICHT
Wilbert
van der Steen
Blloan | 88 p. | € 19,95 (HC) |
Zware
kost |
Drie
jaar na de Zon bereikt ons het Licht. Echt
zonlicht doet er een dikke acht minuten over, maar dat zou
wat snel geweest zijn voor dit tweede deel. Zeker als duidelijk
zichtbaar is dat Wilbert van der Steen er
best een hele tijd op gezwoegd heeft. Terecht? Ook na Licht
blijven we niet onverdeeld gelukkig achter met deze zware
kost.
Toen Zon werd aangekondigd, keken we er reikhalzend
naar uit: met drie frisse en fantasierijke albums rond Ayak
+ Por had van der Steen (samen met Marc Legendre)
wat ons betreft zijn Willy Vandersteenprijs al dubbel en dik
verdiend (die hij pas na Zon zou krijgen). Een kinderboekenillustrator
genaamd W. van der Steen was immers gedoemd om in de Lage
Landen een groot striptekenaar te worden. Echter, na Zon
betrok onze stemming een beetje. Loodzwaar verhaal —
over een jongen die zijn erfenis ontzegd wordt en de liefde
van zijn moeder moet missen, zijn geliefde opa verliest en
op de koop nog eens valselijk beschuldigd wordt van moord
op zijn oma — met wat onvoldoende uitgediepte personages,
maar wel vlotte, speelse tekeningen.
Naar Licht keken we argwanend uit: overtuigt het
verhaal alsnog of bevestigt het de eerste indruk? Licht
is alvast evenmin licht van toon: Lucien (die zich nu Luc
noemt — toeval of niet: beide namen zijn afgeleid van
het Latijnse "lux" of "licht") is op de
vlucht en komt in een circus terecht, waar hij gechanteerd
wordt door niksnut Ritus (goed voor Lucs "rituele"
overgang naar volwassenheid?) die ontdekt wie hij is en hem
misbruikt voor een misdadig plannetje. Een lichtpuntje is
dat van der Steen de tijd neemt voor zijn verhaal: zo heeft
hij zes pagina's over voor Lucs vlucht tot het circus of besteedt
hij heel wat platen (veelal zonder veel tekst) aan de ontwikkeling
van de plot. Nergens komt dat te traag of nodeloos tijd rekkend
over.
Vreemd is echter hoe van der Steen al zijn personages uit
Zon overboord gooit — uitgezonderd Luc(ien)
— en een volledig nieuwe setting gebruikt. Van der Steen
spaart zijn lezers ook niet: niet alleen is Ritus een eersteklas
gewelddadige bully (met een wat stereotypisch boksersuiterlijk),
maar het verhaal speelt grotendeels in een — nota bene
door een pastoor gerunde — hoerenkast. Meer nog dan
in Zon geeft dit aanleiding tot expliciete seks,
waardoor we ons nog meer zijn gaan afvragen: voor welk publiek
is deze reeks eigenlijk bestemd? Het verhaal is kinderlijk
eenvoudig, de tekeningen zijn in een kinderstripstijl, de
personages zijn ongecompliceerd, maar hun verhoudingen zijn
complex, er is zo goed als geen humor te bespeuren en de plot
is — zoals gezegd — behoorlijk zwaar op de hand
(en soms wat onwaarschijnlijk op toevalligheden gestoeld).
Zelfs een bij uitstek kindvriendelijke omgeving als het circus
komt hier nergens zo uit de (spaarzaam ingekleurde) verf.
Het boek is zeker niet slecht, maar het licht hebben we er
niet meteen mee gezien. Volgt na Licht uiteindelijk
helemaal de duisternis of vindt Wilbert van der Steen toch
nog waar de lamp brandt? We blijven ernaar uitkijken. |
KOEN DRIESSENS --- september 2020 |
|