The Last Gambler
COMPLEET VERHAAL
The Last Gambler
 
THE LAST GAMBLER
Juande Pozuelo + Rodrigo Sopeña
Dark Dragon Books | 168 p. | € 29,95 (HC)
Royal flush
Als de kaarten van het leven je niet gunstig gezind zijn, schud ze dan zelf. In Amerika, het land van de oneindige mogelijkheden, had dat zomaar een leuze kunnen zijn. Logisch dus dat velen hun geluk beproeven aan de kaarttafel. Wie het spel goed beheerst, heeft letterlijk de beste kaarten. Spelers die ook nog bovengemiddeld vingervlug blijken, zijn onklopbaar.
Andrews is zo iemand. Hij wordt door een ouder wordende kaartspeler gebruikt als wraakengel en maakt, eens dat gedaan is, overal vrienden — en niet te vergeten — vijanden. Hij moet voortdurend op de loop. Zelfs, misschien zelfs vooral, wanneer hij beslist om de kaarttrucs die hij ontwikkeld of verbeterd heeft openbaar te maken, want het Westen wordt alleen maar wilder als zelfs de grootste leek een valsspeler kan ontmaskeren.

Vermakelijk en origineel zijn twee woorden die te binnen schieten bij het beschrijven van dit album. S.W. Erdnase, de man die de valsspeelbijbel schreef, heeft echt bestaan maar over zijn ware identiteit bestaat geen zekerheid. Andrews, het hoofdpersonage van dit album, is slechts een van de kandidaat-Erdnases. Dat geeft scenarist Rodrigo Sopeña een vrijheid waarmee hij verfrissend omspringt. Hij laat Andrews kennismaken met enkele beroemde sheriffs, beruchte outlaws, artiesten, enzovoort. De Doolinbende, de Daltons (de echte, niet de geel-zwart gestreepte Lucky Luke-prooien) en goochelaar Harry Houdini passeren allemaal Andrews' pad en die weet daar allemaal wel behoorlijk raad mee. Sommige scènes zijn overduidelijk fictie, andere zijn een mix van geschiedenis en verbeelding met een humoristisch sausje. Wie een factcheck wil doen, vindt een historisch dossier met foto's achterin het album. Feit is alleszins dat Erdnases' kaartbijbel vandaag nog steeds de standaard is voor al wie zich wil verdiepen in goochelen met kaarten, of simpelweg valsspelen. Sterker nog, twee Kickstartprojecten — een film en een geannoteerde versie van zijn boek — haalden vrij recent nog hun doel.

Het tekenwerk door Juande Pozuelo is toegankelijk en straalt dynamiek uit, bij momenten balanceert het tussen realisme en semi-realisme, wat opnieuw een vleugje humor toevoegt. Dit album is een aangename verrassing, en dat zal met de huidige populariteit van het westerngenre niet onopgemerkt blijven, verwachten we.

Keer op keer de beste kaarten hebben, is verrassend, een western die begint op de Transsiberische spoorlijn is dat ook, maar dat is volkomen oké.
DIEDERIK VAN DE VELDE --- juli 2020