SLOT VAN DE CYCLUS KLIK voor andere strips van Fabrice Angleraud KLIK voor andere strips van François Froideval KRONIEKEN VAN DE ZWARTE MAAN 16 Terra Secunda - boek 2 Fabrice Angleraud + François Froideval) Arboris | 56 p. | € 8,95 (SC) • € 18,95 (HC) Willy Sommers en Johan Museeuw Wat doe je als verschillende wereldleiders in hun niets ontziende honger naar macht erin geslaagd zijn om de planeet op de rand van zijn vernietiging te duwen en het einde der tijden in te luiden? Juist, je roept een paar alchemistjes bij elkaar om een interdimensionele poort in elkaar te flansen en je verhuist gewoon naar planeet B ofte Terra Secunda. Althans, zo gebeurt het in de fantasie van François-Marcela Froideval, de man die al dertig jaar aan het stuur zit van Kronieken van de Zwarte Maan. Wie gedacht had dat destijds met het veertiende album, dat toepasselijk Het Einde der Tijden heette, de reeks aan zijn zwanenzang was gekomen, komt bedrogen uit. Voor het tweede album op rij volgen we nu al de nieuwe start van opperleider Wismerhill die de nieuwe planeet tracht te koloniseren. Het stond in de sterren geschreven dat dat niet van een leien dakje zou gaan. Niet alleen is er de latente dreiging van de plaatselijke bevolking. Ook vanuit de oude wereld — of wat ervan overblijft — komen nog steeds problemen op Wis en de zijnen af, in de vorm van een hellehorde van duivels en demonen. Die blijken om een of andere — maar uiteraard perfect logisch te verklaren, lees het album! — reden ook nog eens om de vier uur opnieuw tot leven te komen. Heel wat miserie dus, en dat helemaal voor ons persoonlijk vermaak. Als vanouds strooit Froideval, de Lemmy Kilmister van de stripwereld, de heerlijke overdrijvingen duchtig in het rond. Dat je daarbij als lezer wel eens moet wegduiken om het wegspattende bloed of weleens een verkeerd gemikt ledemaat te ontwijken, nemen we er voor lief bij. Zo is de oplossing om de horde van levende dode demonen in toom te houden heel simpel: ze mooi in rijtjes van tien meter breed leggen en er om de vier uur met de Juggernaut, een soort van middeleeuwse grasmachine, over rijden. Subtiel is het niet, maar effectief wel. Waar Froideval moeiteloos de geest van de reeks staande houdt, is dat iets minder het geval voor tekenaar Fabrice Angleraud. Ja, hij doet dat beter dan zijn voorganger Cyril Pontet, en hij is absoluut in zijn element als hij episch en bladvullend veldslagen of ander bloedvergieten in beeld kan brengen. Dat is dubbel geslaagd als hij dat ook nog eens breed uitgesmeerd doet over dubbele pagina's met verrassende découpage, het handelsmerk van deze reeks. Maar als personages eens niet anderen de kop inslaan, merk je toch dat zijn tekenstijl net wat te afgeborsteld is ten opzichte van wat oertekenaar Olivier Ledroit — die van dit album trouwens de cover voor zijn rekening nam — destijds deed. Kronieken van de Zwarte Maan wordt onder Angleraud een beetje te veel Lanfeust van Troy. En niets tegen Lanfeust, hoor, maar Willy Sommers zien we nu eenmaal ook niet op het podium van Graspop staan. We moeten Arboris dankbaar zijn dat ze met dit zestiende deel al hun integraalgeweld even onderbreken en een klein stukje van hun steeds verder oplopende vertaalachterstand wegwerken. Maar de vertaler van dienst doet Netflix-gewijs iets te veel zijn best om af en toe de ziel uit de reeks te halen. Wanneer een gigantische draak na het decimeren van een reptielenleger de laatste overlevende aanspreekt, dan verwacht je een van een dreigende toon vergezelde "dwaas"als aanspreking. Dat daar dan een op zijn Hollands uitgesproken "gek" van wordt gemaakt... vergeef ons, maar dat is alsof je Darth Vader in het Nederlands zou laten dubben door Johan Museeuw. Zolang het van de scenarist afhangt, zal Kronieken van de Zwarte Maan een buitenissig buitenbeentje blijven en dat tot ons vertier en plezier. Dat blijft ook zo in dit zestiende deel en hopelijk ook de vier volgende die intussen in het Frans zijn verschenen en klaarliggen om in de verdere vertaalplanning van Arboris opgenomen te worden. Maar veel meer vtm moet het voor ons echt niet meer worden. En let op: de volgende keer dragen we het over aan Ghorghor Bey! PETER D'HERDT --- maart 2020

Lees ook deze vorige besprekingen of raadpleeg ons archief: