ALBUM MET GAGS KLIK voor andere strips van Manu Larcenet GROEPSTHERAPIE 1 De Dansende Ster Manu Larcenet Dargaud | 56 p. | € 15,95 (HC) Ongenadige observator Manu Larcenet hoeft niets meer te bewijzen en houdt niet op dat toch te doen. Alsof iemand nog zou twijfelen aan zijn meesterschap. De Dagelijkse Worsteling, Terug op Aarde (met Jean-Yves Ferri), Blast en Het Verslag van Brodeck zijn stuk voor stuk stalen van zijn formidabele talent dat blijft verbluffen en verbazen. Wie zich afvraagt hoe de klepper dat klaarspeelt, moet Groepstherapie lezen, want daarin gaat hij zelf naar het antwoord op zoek. Het hoofdpersonage, Manu Larcenet, is leeg geschreven en hunkert naar een origineel idee waarmee hij als vanouds naar de allerhoogste regionen van het stripfirmament zal schieten. Dat voor een supertalent de inspiratie voor het oprapen ligt, is het uitgangspunt. In elk geval is het wat succesauteurs zoals hij gedurig in interviews verkondigen. Maar deze keer schijnt het niet te lukken. Wanhopig gaat hij onder andere bij holbewoners, manga's, Leonardo da Vinci, Snoopy, Nietzsche en andere grootheden te rade, maar zelfs God is niet in staat om hem te helpen. Integendeel, wat hij ook probeert, welke geniale ingeving hij ook krijgt, Larcenet weet dat het resultaat niets is in vergelijking met de grootse kunstwerken die hij voorheen heeft geproduceerd. Dat het grafische kunnen van Manu Larcenet verbijsterend is, weten we wel en het dikke mannetje met de grote neus kennen we ook, maar de manier waarop hij zijn personages ditmaal met kleuren en schaduwen in beeld brengt, de tussentitels die op tatoeages lijken, het spelen met bladspiegel en kaderlijnen doen ons naar adem snakken. Alweer slaagt Manu Larcenet erin zichzelf opnieuw uit te vinden. We zouden willen dat meer stripmakers zoveel lef toonden. Als Terug op Aarde over de relatie van Larcenet met zijn omgeving gaat, dan handelt Groepstherapie over de relatie met zijn innerlijke zelf. Het is één lange introspectie en reflectie op strips en het creatieproces ervan waarin elke component de revue passeert. De auteur gaat geen enkel (heikel) thema uit de weg. Hij blijkt niet enkel een ongenadige observator van zichzelf, tevens rekent hij keihard af met alle stereotiepen, vooroordelen en clichés die wij voor waar aannemen. Groepstherapie is grappig, gemeen, wreed, streng, gek, grillig, plagerig, aangrijpend, onthutsend en ontluisterend. Groepstherapie is misschien wel hét album van 2020. Toch hebben we een voetnoot: de stem van Manu Larcenet is uniek en daarom lastig te vertalen. Zijn ronkende zinnen klinken in het Nederlands snel pedant. Wie kan, leest de strip beter in het Frans. FLO VAN DIJCK --- juni 2020