COMPLEET VERHAAL KLIK voor andere strips van Juanjo Guarnido KLIK voor andere strips van Alain Ayroles HET GOUD VAN DE ZWENDELAAR Juanjo Guarnido + Alain Ayroles Uitgeverij L | 160 p. | € 39,95 (HC) Robijnzacht dorpstheater Een haveloze bedelaar ligt te kermen in de kerker van seigneur Alguazil. Hij wordt niet gemarteld, maar wel ver van onbedoelde nieuwsgierigen gehouden. Met zijn laatste krachten vertelt hij hortend en stotend zijn fantastische avonturen aan de burggraaf van de Peruviaanse stad Cuzco. De Nieuwe Wereld was net als de Oude. Ook in Zuid-Amerika hoefden de zwakkeren niet te rekenen op de genade van de sterkeren. Maar dat kon Alguazil niet schelen, hij moest weten waar die schooier dat gouden amulet had gevonden. En dan komt het hoge woord eruit: El Dorado. Die bedelaar heeft de beruchte goudstad gevonden en is er ook nog levend van teruggekeerd. De ogen van de krijgsheer fonkelen. Dat we lichtjes uitkeken naar Het Goud van De Zwendelaar is het understatement van het jaar. We zijn zwaar fan van elke potloodstreep die Juanjo Guarnido op papier zet. Blinde adoratie. Zijn fenomenale overzichtstentoonstelling in het Brusselse stripmuseum was — kort samengevat — een artistiek orgasme. En omdat eentje geentje is, hebben we de expo een paar maanden later nog eens bezocht. Om maar te zeggen dat we helemaal opgenaaid waren om het album van het jaar te lezen. Het Goud van De Zwendelaar is het gefantaseerde vervolg van de in Spanje nog steeds populaire schelmenroman El Buscón uit 1626. Tien jaar hebben Guarnido en scenarist Alain Ayroles (Sabels en Galjoenen, Garulfo,...) er aan gewerkt. Drie jaar, inclusief schetsreizen naar Peru, werkte de tekenaar aan het storyboard. Zot, maar dit moest af zijn. Dit moest hun meesterwerk worden. Het resultaat is een fantasierijk verhaal geworden vol verwachte, onverwachte wendingen dat je met een dikke glimlach leest. Een echte schelmenroman voor Jan en alleman dus. Zoals verwacht zijn Guarnido's tekeningen weer geweldig. Vanuit zijn ervaring bij Disney weet hij dat elk klein gebaar belangrijk is. Hij is de koning van de subtiliteit. Een blik, een handbeweging of een decor een beetje anders geplaatst,... Elke nuance telt. Het mooiste voorbeeld is de hoofdfiguur Pablos. Eigenlijk is dit een complexe, kleine magere antiheld die je zou moeten verachten, maar hij heeft een soort expressieve sympathie over zich waardoor hij iedereen rond zijn vinger weet te winden. Guarnido blaast zijn mimiek en expressie op, alsof Pablos een derderangsacteur is in een dorpstheater. Toch voelt de oplichter niet aan als een karikatuur. Zijn geloofwaardigheid dankt hij ook aan de straffe inkleuring in samenwerking met Jean Bastide en Hermeline Janicot-Tixier. De Blacksad-tekenaar diept zijn Disney-trucje weer op om met warme en koude kleuren de toon en karakters te bepalen. Maar wat hier extra opvalt, is dat Guarnido, net zoals zijn favoriete schilder Rembrandt, speelt met licht om scènes meer diepgang te vinden. Het levert een Robijnzachte inkleuring op. Sommige personages en decors benadrukt hij daarna met een simpel zwart lijntje waardoor je extra dieptezicht krijgt over de hele prent. Het resultaat is gewoonweg indrukwekkend. En toen, ergens bij de eerste lezing, kwamen we aan op pagina 71, bijna halfweg. We zagen een door ara's ondergescheten luiaard in de bomen hangen. Die blik. Die tekening. Machtig. We lachten luidop. Tegelijk was het op dat eigenste moment voor ons om zeep. Wat we gelezen en gezien hadden was aardig, maar we beseften plots dat we voor hetzelfde aantal pagina's bijna twee Blacksads gehad konden hebben. We misten plots de flair van hoe Guarnido beesten tekent. Hoe sterk dit ook is, het echte verschil met de rest van de stripwereld zal hij met een mensenstrip niet maken. We misten vooral de grimmigheid in het scenario. Dit was ons te veel een Nero, vol lineair vertelde fantastische anekdotes. De volgende tachtig pagina's waren veel beter, maar met een iets andere insteek en aanpak kon dit een laat-middeleeuwse The Usual Suspects geweest zijn in plaats van de sympathieke volksklucht die het nu is. Keuzes en smaken, hé. Het Goud van de Zwendelaar is een prima strip, vele malen spectaculairder dan het gros wat je dit jaar hebt gelezen. Maar het is niet Guarnido's De Chninkel, Blast of Loopgravenoorlog geworden. WOUTER PORTEMAN --- november 2020