|
KLIK
voor andere strips van
Olivier Pont
KLIK
voor andere strips van
Régis Loisel |
|
|
EEN GODVERDOMSE KLOOTZAK 2
O Maneta
Olivier
Pont + Régis Loisel
Blloan | 88 p. | € 10,50 (SC) • € 18,95
(HC) |
Chaos
in een jungle van sfeer |
Leven
aan de rand van de Amazoneregenwoud is niet voor doetjes.
Het zit er vol klootzakjes. Grote en kleine. En dan hebben
we het niet enkel over het bijtgrage, kruiperige of slijmerige
soort zonder poten of met meerdere potensets. Ook tweepotigen
kunnen gevaarlijk zijn. Zeker als ze vrouwen lastigvallen
en mensen naar het leven staan.
Zoveel klootzakken zijn er, dat twee hulpvaardige verpleegsters
moeten onderduiken en de plaatselijke caféhoudster
en haar vriendin het gevaar lopen elk moment in elkaar te
worden geslagen. Voor Max is de zoektocht naar zijn vader
dan weer eventjes bijzaak geworden. Samen met Baïa is
hij in de jungle verzeild, zeg maar gevlucht. Daar heelhuids
uitgeraken, is nu het enige wat telt.
Wat kan Olivier Pont (Over de Grenzen
van de Tijd..., Ontboezemingen) toch
enthousiast en zwierig tekenen. De man zorgt met zijn knappe
paginaopbouw, slimme close-ups en kundige overgangen opnieuw
voor een album dat filmisch leest, wat gezien Ponts werkzaamheden
in de filmwereld helemaal niet vreemd is. Het album heeft
duidelijk weer vaart. Minder dan in het vorige deel wel, maar
dat is misschien maar beter zo. Dat tempo leek immers moeilijk
om meerdere delen vol te houden. Ook de spanningsboog is net
dat beetje losser en het zuivere verrassingseffect van het
openigsdeel is nagenoeg volledig verdwenen. Dat mag allemaal
nogal negatief klinken, maar begrijp ons niet verkeerd, dit
blijft een strip van een bijzonder niveau. Het niveau waar
menig ander auteur een hele carrière naar streeft om
het waarschijnlijk nooit te halen. Régis Loisel (Op
Zoek naar de Tijdvogel, Magasin Général, Peter
Pan) voegt slecht met mondjesmaat nieuwe plotaanwijzingen
toe, een gedurfde keuze. Maar als we de alweer ijzersterke
cliffhanger zien dan twijfelen we er haast niet aan dat die
keuze aan het eind de juiste zal blijken. De auteurs willen
duidelijk dezelfde richting uit. Dat is te zien aan de manier
waarop zowel het scenario als de tekeningen dezelfde subtiel
humoristische trekjes bevatten.
Eigenlijk zijn beide heren slachtoffer van hun eigen faam
en succes. Het is logisch, maar eveneens onfair, dat we nieuw
werk steeds aftoetsen tegen hun beste werk. Dat Een Godverdomse
Klootzak het daartegen moet afleggen, is zeker geen schande
maar haast de logica zelve. De samenwerking Loisel-Tripp
was zo griezig perfect dat het wel uit een en dezelfde hersenhelft
leek te komen. Het duo Loisel-Pont heeft dat naturelle gevoel
minder, maar toch heeft hun samenwerking een vanzelfsprekendheid
waarvan we meer willen zien. |
DIEDERIK VAN DE VELDE --- december 2020 |
|