COMPLEET TWEELUIK KLIK voor andere strips van Paul Cauuet KLIK voor andere strips van Wilfrid Lupano DE EER VAN DE TZAROMS 1-2 1. Sterke Familiebanden - 2. Het Theorema van Exfiltratie Paul Cauuet + Wilfrid Lupano Dark Dragon Books | 48 p. | € 8,95 (SC) Krasse pubers De Tzaroms zijn een intergalactische zigeunerfamilie in een verre toekomst die beschikt over een stevige portie branie en onverschrokkenheid. De pater familias, Toni, is een soortement van mélange van Tsagoï uit Gipsy en de baas van Sam, is een strategisch genie die gezegend is met een aanstekelijk je m'en foutisme. Zijn echtgenote Lubna is een zelfzekere dame die er niet voor terugschrikt om een kwabbig monster aan te pakken, enkel gewapend met een hypermoderne zwabber. Dochter Rona is een knappe, maar vuilbekkende en niets ontziende vechtjas die niet kijkt op een ontploffinkje meer of minder. En dan zijn er nog de jonge en guitige zoon Ringo, die gigantische monsters doodleuk als "grote hagedis" bestempelt en een zorgeloze hond Django die een killer robot beschouwt als het ideale speelkameraadje. Het olijke gezelschap wordt door scenarist Wilfrid Lupano en tekenaar Paul Cauuet in een best ingenieuze plot gegooid, die zich stap voor stap uitsmeert over twee episodes waarin zich een soort masterplan ontvouwt. Dat er af en toe moet geïmproviseerd worden, zorgt voor extra cachet. Als een futuristische bende van Robin Hood wordt de familie opgejaagd door de autoriteiten en zetten ze terloops de heuse boeven een neus. De finale lijkt wat haastig afgehaspeld, maar wordt gevolgd door een zinderende epiloog. Blijf dus even zitten voor de bisnummers, want anders mis je het vuurwerk! Tzarom is niet zomaar een anagram van Mozart. Stuk voor stuk bestaat de familie uit karaktervolle en innemende leden die je met plezier aan je borst zou drukken. Niet voor niets is deze serie ontsproten aan het brein van de geestelijke vaders van Krasse Knarren. Meer nog: de Tzaroms verschenen in het Frans voor het eerst in 2010, de Knarren volgden eigenlijk pas vier jaar later. Je kan ze dus eigenlijk als een vingeroefening zien: de onbezorgdheid of eerder onbezonnenheid van de familie Tzarom komt ook terug bij Pierrot en zijn vrienden en veel karaktertrekjes zijn herkenbaar, de tongue in cheek-humor en hypervlotte dialogen missen nog wat subtiliteit, maar zijn toch onmiskenbaar aanwezig en de zwierige stijl van Cauuet geeft extra vaart aan het verhaal. Ja, de kleuren zijn wat aan de flashy kant, maar dat hoort eigenlijk wel bij een space opera zoals deze diptiek. Kortom: knarren zijn het nog niet, maar de Tzaroms zijn onmiskenbaar een bende "krasse pubers" die twee albums lang zorgen voor heerlijk vertier. PETER D'HERDT --- juni 2020