COMPLEET VERHAAL KLIK voor andere strips van Éric Maltaite KLIK voor andere strips van Zidrou EEN SECONDE LATER Éric Maltaite + Zidrou) Dupuis | 56 p. | € 17,95 (HC) Uit het leven gegrepen Hier hebben we weer een vintage Zidrou te pakken. Al op de eerste pagina zet hij de toon: "Charleston, parel aan de kroon van South Carolina. Het is heel fijn in Charleston... overdag!" Om dan meteen het verhaal te beginnen in een nachtclub! Hou die teneur vast en je krijgt een strip zo sterk als de man van staal. Superhelden of zelfs maar kleine helden moet je bij Zidrou overigens niet zoeken: hij zadelt de (onderzoeks)rechter in de moordzaak op met een joekel van een wrat op zijn neus. Niet dat die ter zake doet, maar het is een typisch Zidrou-detail waarmee hij de lezer een middel geeft om het personage zelf in te vullen. Hij schrijft nergens dat de man hierdoor getekend is, maar je kan het als lezer wel denken. Zidrou dropt ook graag (zelf verzonnen) levenswijsheden. Ook hier duiken die op, bijvoorbeeld als hoofdpersonage Blandine puffend de trap oploopt en zich het roken beklaagt: "Sigaretten zijn als mannen: ze bezorgen je even plezier om je daarna beter te laten lijden." Ook dat zegt meer over háár dan over mannen. Blandine is stripper en tweelingzus van Aline, een succesvolle harpiste die echter plots verdwijnt uit de auto van haar man, die pardoes de vangrails inrijdt. In het ziekenhuis wordt Philippe beschuldigd van moord. Blandine gaat (onvrijwillig) op onderzoek uit wanneer een andere man in hetzelfde schuitje (en inmiddels al jaren veroordeeld) haar een dossier met andere onopgeloste verdwijningen bezorgt. Inmiddels zijn wij getuige van nog meer plotse verdwijningen. Zo gaat tijdens een vlucht een piloot in lucht op (met een knipoogje van de auteurs is de piloot duidelijk herkenbaar — met zijn rode sjaaltje, blauwe pet en oranje kuif — als strippiloot Maarten Milaan, iets wat de vertaler, die hem "Martin" blijft noemen, niet heeft opgemerkt). Typisch Zidrou is dat hij de veroordeelde man meer diepgang geeft dan strikt nodig. Het zit hem duidelijk meer dwars dat zijn dochter hem afgevallen is dan dat zijn kenau van een vrouw verdwenen is. Ook een verpleegster krijgt vlees en bloed door medelijden te tonen voor Philippe als die in tranen uitbarst om zijn uit het leven gegrepen vrouw. Toch heb je ook het gevoel dat Zidrou iets te ver gaat in zijn 'levensechtheid'. Zo is het niet duidelijk wat Blandines rancuneuze ouders tegen haar hebben. Of moet de lezer dat ook maar zelf bedenken? Is het omdat Blandine minder succesvol is? Zidrou laat ons het raden en werkt naar een zedenles toe over de verdwenen verwondering in de te nuchtere maatschappij, wanneer de autoriteiten maar niet willen geloven in de plotse verdwijningen, zelfs niet als er een tv-opname van een verdwenen dompteur is. Net iets te prekerig voor ons, maar de verwachte onverwachte finale maakt veel goed. Fijn voor Éric Maltaite dat hij deze klus mocht doen. En hij doet dat goed. Hij is de laatste jaren goed bezig met Stomp, hoewel hij nooit dé successerie te pakken heeft gekregen zoals zijn vader Will met Baard en Kale. KOEN DRIESSENS --- september 2020