|
|
KLIK
voor andere strips van
Laudec
KLIK
voor andere strips van
Raoul Cauvin |
|
|
CÉDRIC
33
Zonder Handen!
Laudec
+ Raoul Cauvin
Dupuis | 48 p. | € 7,50 (SC) |
| Vertrouwde
zekerheid |
Sinds
begin dit jaar hebben we een paar nieuwe albums uit gagreeksen
gelezen die we het bespreken niet waard vonden. Kid Lucky
en Titeuf, daar werden we niet vrolijk van. Van Cédric
hadden we intussen al enkele albums overgeslagen. Tussen twee
treinhaltes door namen we de tijd om het nieuwste album te
lezen. Het was een opsteker, maar de vernieuwing ligt in handen
van tekenaar Laudec.
De mopjes van de gags en kortverhalen handelen nog steeds
om Cédric, een "dom joch" zoals zijn opa
hem weleens noemt, die verliefd is op het Chinese klasgenootje
Chen, maar die de avances van rivaal Nico pisnijdig moet dulden
of integendeel dwarsboomt. Daarnaast is de band met zijn opa
een hoofdthema in vele verhalen. Wanneer opa tekst en uitleg
geeft bij (domme) vragen van Cédric gaan een lach en
een traan dikwijls hand in hand. Het werkt in een overwegend
voor de jeugd bedoelde strip en het is Raoul Cauvins
trucje om als tachtiger aansluiting te vinden bij zijn jonge
lezertjes. Wat Cédric op school beleeft, is ongeveer
van alle tijden. We nemen aan dat Cauvin niet aan scholen
of speelpleinen hoeft te staan om ravottende kindjes te observeren
om grapjes over hen te bedenken. Het kind in hem is nog niet
ingedommeld. Haha-grappig zijn de verhaaltjes daarom niet,
we lezen Cauvins strips al veel te lang om nog verrast te
kunnen worden, maar we houden van de vertrouwde zekerheid
waarvoor hij staat. Cédric is trouwens de
enige reeks die hij nog verder schrijft nadat hij kapt met
De Blauwbloezen, G. Raf Zerk en Vrouwen
in 't Wit worden stopgezet en Daniel Kox
Agent 212 in realiteit al jaren zelf schrijft. Het
is duidelijk dat hij nog niet klaar is met Cédric,
die natuurlijk ook wel een goudhaantje blijft.
Laudec heeft inmiddels een kenschetsende tekenstijl die er
alleen nog maar beter op is geworden, merkten we. Het lossere
stijltje met eigen anatomische regeltjes is verder geëvolueerd
naar een verfijnde lijnvoering. Maar het zijn vooral de veel
dynamischere bladschikkingen, met vaak niet eens veel prenten
per pagina, die ons opvallen. Waar hij kan, vooral als er
actie mee gemoeid is (zie pagina 5 of 25), laat hij het niet
na om grote prenten te gebruiken. Hij wisselt ook voldoende
van camera, nu en dan met buitenzichten met veel zorg voor
de decors en natuur terwijl een dialoog verder gaat. Zo blijft
het ook boeiend voor de kijkende lezer. Laudec is duidelijk
een tekenaar die pure routine wil vermijden.
Vooral in het Frans is het aan de top een concurrentie van
jewelste met gagreeksen over schooljongetjes. Cédric
blijft hierbij een bravere exponent in het genre, als is hij
driftig genoeg om niet met zich te laten sollen.
Cédrics wereldje, een voorstadje dat nog niet wordt
herverkaveld met appartementsblokken in elke straat, is een
plaats waar het aangenaam en comfortabel toeven is. Ook in
Bollie & Billie staat de tijd niet stil. In beide
reeksen hebben de kinderen het geluk om tot een zorgeloos
middenklassegezin te behoren — moet je Cédrics
villa eens zien! Zou er minder te lachen vallen, mochten Bollie
en Cédric in een grijs, sociaal woonblok huizen? |
|
DAVID STEENHUYSE --- februari 2020 |
|
