|
|
KLIK
voor andere strips van
Jose Luis Munuera
KLIK
voor andere strips van
BeKa |
|
|
DE BLAUWBLOEZEN 65
De Oorlogscorrespondent
Jose
Luis Munuera + BeKa / Jose Luis Munuera
Dupuis | 56 p. | € 7,95 (SC) |
| De
Blauwbloezen 2.0 |
Een
jaarlijks album van De Blauwbloezen is bijna zo vanzelfsprekend
als de jaarlijkse passage van de Paashaas of Sinterklaas.
Toch lag dat dit jaar een beetje anders. Raoul Cauvin
kondigde namelijk aan dat hij er mee zou stoppen.
Het volgend jaar te verschijnen album 64 zal het laatste zijn
op zijn scenario. Intussen verschijnt alvast deel 65, op scenario
van Caroline Roque en Bertrand Escaich
alias BeKa en Jose Luis Munuera,
die eveneens voor het tekenwerk instond.
We volgen William Howard Russel, journalist voor het Britse
The Times. Zijn onbevooroordeelde blik op binnenlandse
zaken wordt echter niet altijd geapprecieerd. Het komt de
bazen van The Times dan ook even handig uit wanneer
Abraham Lincoln de Britse krant vraagt om een verslag te maken
van de Amerikaanse Burgeroorlog. Russel krijgt oude getrouwen
Blutch en Chesterfield als lijfwachten mee. Op hun tocht ontmoeten
ze Daisy, een jonge vrouw die met de moed der wanhoop een
weeshuis tracht open te houden. De situatie laat niemand onberoerd,
het verhaal van Daisy is schrijnend en een mooie getuigenis
over de gevolgen van de oorlogssituatie. Het relaas van Russel
in de krant is niet mals voor de beide partijen in het conflict.
De Noordelijke legerleiding is hier niet mee opgezet, zij
strijden immers voor de goede zaak. Er moet actie ondernomen
worden...
De Blauwbloezen teert reeds van het allereerste album
op een aantal ingrediënten. De tweestrijd tussen Blutch
en Chersterfield. De ene pacifist, de andere militair in hart
en nieren. Anderzijds wordt er steeds rond een specifiek thema
uit de Burgeroorlog gewerkt dat doorgaans redelijk historisch
correct is. De tijdsgeest en de mentaliteit van mensen en
officieren wordt hierbij karikaturaal uitvergroot, wat vaak
tot komische toestanden leidt. Wie de reeks leest, krijgt
een vrij mooi beeld van de Amerikaanse Burgeroorlog, wat op
zich al een prestatie is. Aan BeKa en Munuera om zich hier
in te nestelen.
Scenariogewijs is dit album geen half werk geworden. Russel
wordt doodserieus neergezet en doet doorheen het album wat
hij moet doen: vriend en vijand een geweten schoppen. De ontmoeting
met Daisy en haar weeshuis is aangrijpend en doet je even
vergeten dat je een album van De Blauwbloezen aan
het lezen bent. Nooit waren Blutch en Chesterfield zo tastbaar
en zo menselijk. Toch ligt humor nooit ver om de hoek, weliswaar
een pak subtieler en iets minder kolderiek. Eerlijkheidshalve
moeten we toegeven dat dit van het beste is dat we tot nog
toe gelezen hebben van De Blauwbloezen... Dan hebben
we het nog niet over het tekenwerk gehad... Munuera zet zijn
eigen tekenstijl neer en legt hier en daar humoristische accenten.
Nergens voelt het aan als een echte stijlbreuk met het werk
van Willy Lambil, eerder een versie 2.0.
Achtergronden worden met meer detail afgewerkt en de actie
is net dat beetje flitsender.
Stiekem hopen we dat dit geen eenmalig gegeven wordt. Het
eindresultaat van deze samenwerking is namelijk een album
dat zich zonder scrupules bij de betere van de reeks mag voegen. |
|
JACKY CORNELIS --- november 2020 |
|
