|
|
DE AANSLAG
Glen
Chapron + Loïc Dauvillier naar de roman van Yasmina Khadra
Microbe (Vizier) | 160 p. | € 24,95 (HC) |
| De
neerwaartse spiraal |
Amine
Jaafari is een van de meest gewaarde personen in Tel Aviv.
Hij is Israëliet én Arabier, maar die moeilijke
spreidstand is er enkel voor de buitenwereld. Hij is een bekende
topchirurg en verliest zich volledig in zijn werk. Op een
dag wordt de stad opgeschrikt door een zelfmoordaanslag. Ondanks
het huzarenwerk van Amine en zijn team vallen er uiteindelijk
negentien doden. De stad is in shock. Doodop en gebroken keert
hij 's nachts terug naar huis. Enkele uren later wordt hij
door de politie opgebeld. Hij moet een slachtoffer komen identificeren.
Het is zijn vrouw Sihem... en zij zou de bommendraagster geweest
zijn. Amines wereld stort in. Compleet overstuur probeert
de arts de puzzelstukjes in elkaar te laten passen en zo zijn
vrouw te begrijpen. Zijn zoektocht brengt hem naar een spiraal
van haat en absurdisme die zichzelf tot in den treure blijft
versterken.
De Aanslag is de verstripping van de wereldwijd uitgegeven
en bekroonde roman van Yasmina Khadra. Alleen
al in Frankrijk werden er meer dan 600.000 exemplaren van
verkocht. Niet dat je het boek moet kennen, want scenarist
Loïc Dauvillier geeft ons nergens het gevoel
dat we een verstript boek zaten te lezen. Hij benadert het
onderwerp als een echte stripmaker. Er zijn geen vertragende
gedachtenwolkjes of beschrijvingen, enkel straffe dialogen
en veel tekstloze prenten. En deze laatste zijn nodig, want
de ene dialoog na de andere komt keihard binnen. Zonder dat
tekenaar Glen Chapron ons overdondert met
grafische kunstgrepen, is dit daardoor een strip geworden
waar we muisstil van werden.
Als je De Aanslag leest, weet je onmiddellijk waarom
het zo moeilijk is om de Israëlisch-Palestijnse kwestie
op te lossen. Vanuit onze luie zetel kunnen we wel orakelen
dat iedere Jood in Palestina een beetje een Arabier is en
elke Arabier in Israël wel ergens Jood is, maar de realiteit
is veel complexer. Gevoed door elk hun interpretatie van dezelfde
profeten en een escalatie van haat, ellende en wraakacties,
is het er een kruitvat zonder weerga. Het straffe is dat de
auteurs nergens partij kiezen. Op de eerste pagina's veroordeel
je terecht de aanslag, maar de auteurs omzwachtelen de dodelijke
feiten met telkens nieuwe Joodse en Arabische interpretatielaagjes.
Ze doen dit allesbehalve moraliserend, maar door kleine gebaren,
stuurse blikken en geloofwaardige dialogen. Het resultaat
is een kluwen waar je nog steeds de aanslag veroordeelt vanuit
je eigen culturele achtergrond, maar je het zelf zo goed niet
meer weet of dit wel juist is. Zelden werd complexheid zo
frappant weergegeven. We oordelen volop maar we weten eigenlijk
niets. De grootste mokerslag zagen we pas op het einde. Het
boek is van 2005, en de Franse stripversie van 2012. We zijn
dik vijftien jaar verder, en de vrede is er verder dan ooit.
Pijnlijker kan het niet worden.
De Aanslag zou verplichte leerstof moeten zijn voor
elke diplomaat, internettrol of stripliefhebber. Een bom. |
|
WOUTER PORTEMAN --- november 2020 |
|
|
