De Zoon van de Beer
COMPLEET VERHAAL
De Zoon van de Beer
KLIK
voor andere strips van
Jean-Claude Servais
DE ZOON VAN DE BEER
Jean-Claude Servais
Dupuis (Vrije Vlucht) | 72 p. | € 19,95 (HC)
Beregoed
Ondergetekende woont in Beernem, maar behalve in het wapenschild van de gemeente zijn of waren hier geen beren te zien. In zijn voorwoord vermeldt Jean-Claude Servais dat er ook in Wallonië geen beren in het wild rondliepen, in tegenstelling tot het Groothertogdom Luxemburg, de Elzas en in Zwitserland. waar sommige namen van dorpen en steden nog steeds naar verwijzen. Servais situeert zijn nieuwste one-shot in het Franse Andlau ten noorden van de Vogezen waar hij speelt met de legende van de heilige Richardis, die in haar abdij een berenjong onderhield, misverstanden over een meisjestweeling en weetjes over beren.

Het startjaar voor het verhaal is 1760. Een rijke boer organiseert een feest in zijn hoeve om te vieren dat hij de laatste beer in de Munstervallei heeft neergeschoten. Matthis, de zoon van de boer, legt het tegen het verbod van zijn vader aan met de tweeling Eva en Maria, die in het dorp bekend staan als heksen. Hij maakt een van hen zwanger... maar wie precies? De moeder in de dop baart haar zoon in de grot van een nog levende beer waarin ze een tijdlang geleden verdween terwijl haar zus bij Matthis de schijn ophoudt dat zij zwanger is. Of gaat het toch om de andere? In ieder geval groeit de jongen Aldaric op in de natuur, bij de beer en de vrouw. Negentien jaar later duikt het trio op in Colmar waar ze een show met de beer geven op het marktplein. Matthis en zijn vader komen ook kijken.

Servais' laatste worp, De Weg naar Compostella, deed ons helemaal niets. We weten zelfs niet of die reeks nu is afgelopen of niet. En de dagen van Bosliefje, De Almanak, Een Moordenaar die met Vogels Praat en Lova liggen toch ook alweer enige tijd achter ons. De Zoon van de Beer is niet van dat niveau, maar het is wel een van de betere Servais-albums van de laatste jaren. De liefde voor de natuur, een goed opgebouwd verhaal, tekeningen die er overduidelijk van getuigen dat de drieënzestigjarige Servais nog lang niet te oud is om aan zijn pensioen te moeten denken... Dit is gewoon een uitstekend album — we durven zelfs zeggen: een beregoed album — van een gepassioneerde vakman van wie nog wel pareltjes te verwachten zijn.
DAVID STEENHUYSE --- december 2019