|
|
WACHTEN OP BOJANGLES
Carole
Maurel + Ingrid Chabbert naar de roman van Olivier Bourdeaut
Dark Dragon Books | 128 p. | € 24,95 (HC) |
| Breekbaar
geluk |
Een
van dé verrassingen van 2019 is ongetwijfeld Wachten
op Bojangles. Het album verscheen zonder veel poeha in
de herfstworp van uitgeverij Dark Dragon Books,
maar stond prominent vooraan in het rek van de nieuwigheden
bij onze stripboer. Het waren vooral de zalig foute, jaren
1970-rastertjes op de kleren van de hoofdfiguren die onze
aandacht trokken. We namen het album vast, doorbladerden het
even en lazen de achterflap. Niet slecht. Als we het allemaal
mochten geloven, hadden we een juweeltje van de negende kunst
in onze handen. Daar gaan we weer... Maar de blabla werkte,
we legden de strip op ons al hoge stapeltje. Aan de kassa
gekomen, zei onze huisstripwinkelier dat we van die Bojangles
echt zouden genieten. Nu werden we pas echt benieuwd.
Thuis gekomen legden we Nina Simones Mister
Bonjangles nog eens op. Het nummer smeekte om een
glas rode wijn. Terwijl we een fles ontkurkten, viel de zon
binnen in onze huiskamer. Zonder dat we het wisten, was het
voorspel al bezig. We openden het album en waren onmiddellijk
verkocht. Een koppel danste ons tegemoet op de tonen van Mister
Bojangles, tussendoor lurkend aan een cocktail. Ze waren
de tijd zodanig uit het oog verloren dat hun zoontje alweer
te laat op school werd afgezet. Het deerde hen alle drie geen
seconde. Rustig aan maakten we kennis met dit speciale, zonnige
gezinnetje.
Georges en Antoinette leerden elkaar kennen op een receptie
waar de succesvolle ondernemer als een volleerde fantast de
geweldigste verhalen verzon en zo de gasten wist te vermaken.
Plots zag hij Antoinette. Hij was onmiddellijk smoorverliefd.
Uit het verhaal dat hij voor haar opdiste, bleek dat hij haar
eigen grootvader moest zijn. Het lachsalvo deed hen beiden
smelten. Niets kon het koppel nog deren. Niets. Niet.
Wachten op Bojangles is zo'n strip die lang blijft
hangen. De tekeningen van Carole Maubert
zijn van een ontwapende retrocharme die ook een Aimée
De Jongh heeft. De ruwe lijnvoering, de warme inkleuring,
die rasters,... versterken het breekbare geluk van het gezin.
Het verhaal van Ingrid Chabbert is een prachtige
bewerking geworden van de roman van Olivier Bourdeaut.
Ondanks het zware thema en de diepe problematiek in het straffe
tweede deel, blijf het album heel geloofwaardig. Toen we de
strip beduusd dichtklapten, klonk Nina Simones even beklijvende
I
Wish I Knew How It Would Feel To Be Free uit onze
boxen. We zuchtten diep en schonken nog een glas in. Dit was
mooi. Echt mooi.
Wachten op Bojangles heeft ons een auteursduo leren
kennen van wie we zeker meer willen lezen. Ook hun Écumes,
over een misgelopen zwangerschap, kreeg lovende kritieken.
Het is maar zeggen. Please,
Don't Let Me Be Misunderstood. |
|
WOUTER PORTEMAN --- oktober 2019 |
|
|
