COMPLETE VERHALEN DE VROUWEN VAN LIAN ONG Lian Ong Sherpa | 144 p. | € 35,00 (HC met dubbelgevouwen prent) Lijvenspel In tijden van integraal plezier komt steeds meer werk van eigen bodem uit de Lage Landen terug naar boven. Sherpa presenteert in een alweer bloedmooie uitgave op groot formaat het werk van Lian Ong die vooral met het tweeluik Horizon furore maakte en daamee zelfs een mooie plaats behaalde in onze Kanjers van Oranje. Debuteren deed ze met de striproman Stuifmeel hoewel ze daarvóór al wel wat feminististische strips in allerlei vrouwenblaadjes (onder meer een seksblad voor vrouwen) heeft gepubliceerd. Stuifmeel verscheen eerst in het stripmaandblad Wordt Vervolgd van Casterman. Daarin stonden wonderbaarlijke stripromans als De Chninkel, De Dorpsgek van Schoonvergeten, Het Besloten Land, de reeksen De Gezellen van de Schemering, Inspecteur Canardo, De Duistere Steden en ander fraais van Jacques Tardi, Hugo Pratt, Milo Manara, Didier Comès en wat later Nederlanders als Peter Pontiac, Dick Matena, Paul Teng, Peter van Dongen en de Vlaamse Erika Raven. Vooral door deze laatste wordt Lian Ong getriggerd om eigen werk in te sturen. De meeste strips in deze bundeling komen uit Wordt Vervolgd voor ze de laan werd uitgestuurd nadat de Franse uitgever, die haar werk niet lustte, ook de Nederlandse verantwoordelijke voor het blad had ontslagen. Onder het pseudoniem Amoebe, waarvan Sherpa het werk ook nog wil bundelen, tekende Ong ook nog wel wat, maar in 1999 hield ze het striptekenen helaas voor bekeken. Sindsdien legt ze zich toe op het onderwijzen van Tai Chi. Dat kunnen we een verlies voor de meerwaardelezers noemen. Schijnbaar nonchalant tekent ze haar figuren in schetsmatige lijnen met veel zwarte penseelvegen en good old rasters als een vastere structuur. Het geheel is geen achteloos lijnen- en vlakkenspel. Ong beheerst de menselijke anatomie in al zijn facetten, wat ze vooral in Stuifmeel uitspeelt waardoor het lijnenspel uitmondt in een lijvenspel. In dat verhaal vlucht een vrouw, Noga, voor haar vriend. Ze betreedt een pension. Het is leeg en ze blijft er rondhangen tot de twee bewoners, een stel acrobaten, thuiskomen. Ze verstopt zich onder het bed en hoort hoe de twee geliefden bekvechten. Wanneer een van de twee kwaad wegloopt, wordt het pas echt intiem. Acrobaat Roest wentelt zich in zelfbeklag en wentelt ook met zijn lijf doorheen de kamer. Noga is gefascineerd en komt vanonder het bed, zoekt tastend en voelend toenadering en na een worsteling verzoekt ze hem een kind te geven. Deze krachtige vertelling kent een stuwend tempo en je voelt je nauw betrokken bij de personages. Lian Ong zuigt je in het verhaal. In feite zit je zelf ook in de kamer om de confrontaties zwijgend gade te slaan. Nog negen kortere verhalen vullen deze uitgave bovenop een oud interview uit ZozoLala, een dossier met schetsen en citaten uit andere interviews en extra illustraties. Die bonuspagina's tellen alles bij elkaar een veertigtal pagina's. Van die andere verhalen vinden we Hoop extra noemenswaardig. Kinderen scheppen op het strand een grote berg zand. Een jongetje krijgt een erectie en gaat die fier aan de meiden tonen, maar daar wordt het viezerikje prompt voor gestraft. Later komt een atletische adonis en de oudere ome Joep langs die de jonge meisjes ook met hun geslachtsdeel laten kennismaken. Maar wees gerust, Lian Ong voorziet een gepast einde. De Vrouwen van Lian Ong is een hernieuwde kennismaking met een, tja, eerlijk gezegd al vergeten straffe madam die niet zozeer specifieke vrouwenstrips maakte, maar gewoon een boeiende vertelster was. Met Horizon maakte ze een geweldige strip en het is jammer dat haar carrière ondanks de toenmalige lovende commentaren in binnen- en buitenland daarna geen hogere vlucht nam. Ze had ons wellicht nog vaak kunnen verbazen. Het werk in De Vrouwen van Lian Ong is niettemin meer dan zomaar een samenraapsel van vingeroefeningen voor Horizon, het is een kernachtige verzameling liefde voor het tekenen en het vertellen op papier. DAVID STEENHUYSE --- april 2019