COMPLEET VERHAAL HET VERHAAL VAN DE DIENSTMAAGD Renée Nault naar de roman van Margaret Atwood Prometheus | 240 p. | € 29,99 (SC) Dikke aanrader Tot voor enkele jaren was de naam Margaret Atwood alleen bekend bij een literair publiek. De Canadese schrijfster kwam de voorbije jaren echter meer op het voorplan dankzij de tv-reeks naar haar boek, Het Verhaal van de Dienstmaagd. Deze dystopische roman verscheen in 1985 en kreeg ruim dertig jaar later een nieuwe boost toen de Amerikaanse streamingdienst Hulu de tv-serie The Handsmaid's Tail lanceerde. Met het herbewerken van Atwoods boek tot een graphic novel, dat bijna op hetzelfde moment als het vervolg, De Testamenten, verschijnt, wordt er een nieuw hoofdstuk geschreven in het verhaal van de dienstmaagd. Wie het originele boek niet gelezen heeft, maar het eerste seizoen van de tv-serie wel gezien heeft, zal het verhaal van Vanfred moeiteloos kunnen volgen. De jongedame, die in een wereld leeft waar vele elitedames onvruchtbaar zijn, wordt als een broedhen uitgeleend om een kind te baren voor deze zogenaamde godsvruchtige lieden die Amerika omgebouwd hebben tot Gilead. Gilead is een staat waar vrouwen niets te zeggen hebben. Ze mogen niet werken, ze mogen geen geld hebben en leiden een leven dat gedicteerd wordt door mannen. Wie niet in de pas loopt, wordt verbannen of opgehangen. De enige vrouwen die op handen gedragen worden, zijn de dienstmaagden. Niet dat zij een onbezorgd leven leiden, ze krijgen een harde devote opleiding van de Tantes, die er niet voor terugschrikken om de dames te straffen. Hun enige talent — als je al het zo kan noemen — is dat ze vruchtbaar zijn. Om het voortbestaan van Gilead, waar de meeste vrouwen onvruchtbaar zijn, te bewerkstelligen, zijn de dienstmaagden onmisbaar. De Canadese illustratrice Renée Nault weet op een sublieme manier het epos van Atwood om te zetten in een graphic novel. Op een efficiënte manier slaagt ze er in om uit het verhaal die passages te plukken die het verhaal van de dienstmaagd vertellen. Nog belangrijker zijn echter de tekeningen die Nault uit haar pen tovert. Die maken het verhaal een pak rauwer dan wat de tv-kijker te zien kreeg. Daarnaast weet ze je telkens opnieuw te betoveren door de manier waarop ze haar tekeningen opbouwt. Elke tekening dient daadwerkelijk om wat belangrijk is in het scenario te verduidelijken. Zo word je als lezer telkens opnieuw gelokt naar het centrale punt van de tekeningen. Het Verhaal van de Dienstmaagd is dan ook een dikke aanrader. PETER ROTTHIER --- september 2019