DEEL 1 VAN VIJFDELIGE REEKS KLIK voor andere strips van Laurent Astier HET VENIJN 1 Vuurregen Laurent Astier Daedalus | 64 p. | € 9,95 (SC) • € 19,95 (HC) Once upon a time in de stripspeciaalzaak 1900. Colorado. De stoomtrein stopt in het godvergeten stadje Silver Creek. Een bloedmooie vrouw stapt uit. Eindelijk is ze er. Eindelijk zal ze haar toekomstige man ontmoeten. Maar er is niemand die haar opwacht. Beduusd vraagt ze aan een kruier of hij Benjamin Cartridge kent. De man schrikt. Cartridge is twee weken geleden begraven. Emily's wereld stort in. Nu heeft ze niets meer. De kruier brengt haar naar de saloon waar ze tijdelijk kan overnachten. Wie nu denkt een exacte remake van Claudia Cardinales avonturen in Once Upon a time in the West te lezen, moeten we ontgoochelen. De treinscène, de dood van haar toekomstige, het drama,... alles is tot nu toe identiek. Enkel de muziek van Ennio Morricone ontbreekt. Maar dan neemt het verhaal een scherpe bocht. Eenmaal in de saloon aangekomen, krijgt Emily direct het aanbod van de cafébaas om er animeermeisje te worden. Ongeloofwaardig doet ze alsof ze dit niet wil, maar al snel blijkt de dure eed om haar vroegere prostitutieleven achter zich te laten flinterdun. En zo heeft het stadje er al snel een absolute topattractie bij. Hun eigen Silver Creek Pearl. Wat de hitsige cowboys niet weten, is dat de ravissante Emily ook een koelbloedig ijskonijn is. Een scherpschutter. Met een plan van puur venijn. Uitgeverij Daedalus verwacht enorm veel van deze feministische western. Zo sierde Het Venijn de cover van hun promomagazine. Meer nog, Daedalus pakte daarnaast uit met een heel knap publiciteitskrantje voor deze vijfdelige reeks. En of het efficiënt was, de hardcover was in een mum van tijd weg bij onze stripboer. Maar is de strip het eigenlijk allemaal waard? We blijven voorzichtig. Tekenaar-scenarist Laurent Astier kent zijn westernklassiekers. Alle gekende ingrediënten zijn aanwezig, van de Geronimo-erfenis, naar de Pinkertons over de nabije Mexicaanse grens tot een cameo van Blueberry. Daar is niets mis mee. Alleen propt de Fransman zijn reizende dectectivewestern barstensvol westernclichés. Gelukkig is hij ook een slimme scenarist. Via flashbacks neemt hij ons mee naar een luxueuze hoerentent in New Orleans. De jonge Emily probeert daar de aandacht en liefde van haar moeder te winnen, maar die is enkel geïnteresseerd in haar eigen horizontale carrière. Langzaam beginnen we de duale persoonlijkheid van Emily wat te begrijpen. De twee reisverhalen, een fysieke en een mentale, versterken elkaar waardoor we absoluut verder willen lezen. Maar het blijft een drukke bedoening. Gelukkig verlichten de commerciële tekeningen van Astier die druk. Hij kiest vooral voor duidelijkheid. Een wat karikaturale stijl, heel toegankelijk, wisselt hij af met slimme vondsten. Zo hebben de flashbacks een wat aparte paginaopbouw, met afgeronde art deco-hoeken en een eigen retro-inkleuring. Knap gedaan. De detectivewestern Het Venijn heeft alles om te boeien. Alleen is minder soms meer. Op naar het vervolg! WOUTER PORTEMAN --- december 2019