COMPLEET VERHAAL KLIK voor andere strips van Djillali Defali KLIK voor andere strips van Benjamin Legrand EEN TRAP VAN ZAND Djillali Defali + Benjamin Legrand Dark Dragon Books | 72 p. | € 9,95 (SC) Zwiepen In de nabije toekomst, ergens in een vermoedelijk Midden-Oosters land, bivakkeert een legereenheid van de NAVO nabij een stad die door jaren van oorlog tot ruïnes is herleid. Terwijl soldaten nog wat worstelen met onderlinge akkefietjes neemt een sluipschutter hen op de korrel. Eén na één schakelt hij met trefzekere schoten de soldaten uit. Hij handelt uit wraak. Zonder hem te zien te krijgen, zijn vizier op telkens een andere soldaat gericht, zorgt hij voor onrust, maar tegelijk ook voor vastberadenheid en verbetenheid om hem te pakken te krijgen. Benjamin Legrand, die geen beste beurt maakte met het zeer vervelend en stroef vertelde De Orde, bewerkt hier zijn eigen roman. Het leest aanvankelijk als een tang op een varken, een bewijs dat een schrijver zijn eigen verhaal beter niet bewerkt voor een ander medium omdat men dan te weinig durft te schrappen. Wat moet er zonodig met woorden verteld worden als de tekeningen voor zich spreken? Gaandeweg gaan die woorden, die brutale en recht voor de raapse monologen en dialogen, aan je klitten en helpen ze je in de hoofden van enkele personages te kruipen. Bovendien lezen ze vlot genoeg om in een lekker tempo door de 72 pagina's te zwiepen. Enige medelevenheid voor de personages zal je weliswaar niet ondervinden. Het zal je daarom nauwelijks raken als er weer eentje het hoekje om wordt geholpen. Wat resteert is een overlevingsthriller in het heetst van de strijd. Denk aan de film Black Hawk Dawn, maar dan toch minder spectaculair omdat er geen overmacht, maar sechts één persoon een groepje soldaten belaagt. Van tekenaar Djillali Defali hebben we nog steeds zijn onderschatte horrorreeks De Wet van de 12 Tafelen, op scenario van Eric Corbeyran, in het achterhoofd. Sindsdien kon hij niet echt een blijvende indruk nalaten. Een Trap van Zand ziet er gladjes getekend uit met keurig, maar afstandelijk ingekleurde vlakjes met de nodige computerstructuren. Zijn camerastandpunten zijn dan weer wervelend met veel variatie. DAVID STEENHUYSE --- februari 2019