DEEL 1 VAN TRILOGIE LOUISIANA 1 De Kleur van het Bloed Gontran Toussaint + Léa Chrétien Dargaud | 56 p. | € 7,95 (SC) Katoenveldstrip Elk verhaal is al verteld. En zeker dat van de strip Lousiana. Als we het hebben over de gelijknamige Zuidelijke staat, aan de vooravond van de Amerikaanse Burgeroorlog, denk je ongetwijfeld aan katoenvelden, slavernij, racisme, trots, Creoolse kolonisten en meer van dattum. Je hebt het volledig juist. Louisiana pakt uit met een grote raamvertelling van Joséphine, een blanke oma die vertelt hoe ze haar jeugd heeft beleefd. De dochter van de Franse aristocratische plantage-eigenaar was de verpersoonlijking van onze huidige waarden en normen. Ze was toen de vriendin van een jonge, zwarte slavin, tot ergernis van haar hardvochtige broer en vader die slaven als puur werkmateriaal zagen. Haar moeder zit ook tussen hamer en aambeeld. Met de moed der wanhoop probeert ze de paternalistische omgeving te veranderen, maar het is een even hopeloze strijd als deze die de slaven voeren. Als de slavinnen Maly en Samba, de verkrachtingen door vader en zoon beu, de plantage ontvluchten, gaan de poppen helemaal aan het dansen. Welkom in Louisiana. Op de feministische toets na verrast Louisiana helemaal niet. De Franse scenariste Léa Chrétien koos er zelfs voor om te polariseren. Alle mannen zijn chauvinistische zwijnen die zuipen, domineren en hun macht misbruiken. Ze zijn het ultieme kwaad. De vrouwen zijn de stille, deugdzame krachten die enkel ingrijpen als de mannen het te gortig maken. Door de reeks de titel te geven van een hele staat, wordt dit gedrag bovendien geëxtrapoleerd naar een heel land. Echt eigentijds is deze insteek toch niet. Ach, je kan deze strip veel verwijten, maar het vlot geschreven verhaal pakt ons wel. De opeenvolging van kleinere en grotere drama's stuwt ons moeiteloos naar een grote climax. En plots is het eerste deel afgelopen en snakken we toch naar meer. Vertellen kan ze! De tekenstijl van Gontran Toussaint is al even klassiek, maar de jonge Namenaar beheerst het vak. Hij toont zich als een ware volgeling van Ralph Meyer (Undertaker) en vooral Steve Cuzor, die vorig jaar scoorde met het thematisch verwante Een Ster van Zwart Katoen. Toussaint is echt wel een naam om in de gaten te houden. Op het eind van dit eerste deel van de trilogie verrast hij ons helemaal door een intense voodooscène in een schaakbordpatroon te duwen. Geweldig gevonden én prachtig in beeld gebracht. Dat belooft voor de verdere delen. Louisiana geeft je alles wat je verwacht van een katoenveldstrip. WOUTER PORTEMAN --- oktober 2019