|
KLIK
voor andere strips van
Éric Hérenguel |
|
|
KILIWATCH
Éric
Hérenguel / Thimothée Montaigne / Julien Ribas
/ Laurent Libessart / Ludovic Souillard / Jaekwang Park /
Mig / Emmanuel Bazin + Éric Hérenguel / Tom
Gobart / Elrico / Jérome Lefévère
Dark Dragon Books | 80 p. | € 19,95 (HC) |
Speedwestern |
Ergens
ten zuiden van een futuristisch niemandsland, aan de enige
handelsroute, wacht de beruchte bandiet Kiliwatch rustig af
tot er opnieuw een grote buit in haar handen valt. Het geluk
is aan haar zijde. Plots raast er door de woestijn een zwevende
dubbeldekkerslocomotief met een vintage Rolls-Royce-motor
in. Een absoluut buitenkansje. Het zicht alleen al doet de
processoren van haar trouwe metgezel, de robot Banjo, knisperen.
Eindelijk is het zover! De overval, in aloude westernstijl,
lukt wonderwel. De locomotief is tot stilstand gekomen. De
reizigers komen beduusd uit de trein gestapt en houden hun
juwelen en portefeuilles al klaar. De idnrukwekkende Banjo
stapt fors naar hen toe. Dju, waarom moet hij net nu beginnen
te lekken. Verdomde druiper. Ach, straks is dit alles voorbij.
Yeaaaah!
Ergens begin 2000 creëerde Éric Hérenguel
een nieuwe heldin voor het Franse striptijdschrift
Ekllipse. Kiliwatch is haar naam. De dievegge is
de bastaarddochter van John Wayne en Tank
Girl. Haar partner in crime Banjo is een en al artificiële
intelligentie, maar had tevens te lijden onder een verouderde
technologie. Tel daarbij nog tal van andere figuren die er
even dom als gemeen uitzien en je hebt een wat cynische sf-western
die zo weggelopen lijkt uit de hoogdagen van Métal
Hurlant, Titanic en Wordt Vervolgd. De kortverhaaltjes
van de Noord-Franse tekenaar hebben het. Helaas hield het
tijdschrift Ekllipse er al mee op na negen nummers.
Na een even kort vervolg in Lanfeust Mag werden Kiliwatch
en Banjo in het pantheon van beloftevolle, maar te snel vergeten
striphelden bijgezet. Tot 2016.
Ergens tussen Ulysses 1781 en zijn in het najaar
bij Dark Dragon Books te verschijnen nieuwe
reeks The Kong Crew blies Hérenguel zijn helden
nieuw leven in. Een bonte bende sympathisanten (Mig,
Laurent Libessart, Thimothée
Montaigne,...) schreven en tekenden hun eigen Kiliwatch-kortverhaal.
Helaas haalt geen enkel kortverhaal het niveau van Hérenguels
eigen kortverhalen. Al te veel blijven de auteurs vastzitten
in de gimmicks van de helden in plaats van de plot te eren.
En zo is de parodie van deze parodiehelden een parodie te
veel. Het eindresultaat is een prima stripalbum, aangevuld
met een matig eerbetoonalbum. |
WOUTER PORTEMAN --- mei 2019 |
|