COMPLEET VERHAAL KLIK voor andere strips van M ateo Guerrero KLIK voor andere strips van Sylvain Runberg JAKOB KAYNE 1 La Isabela Mateo Guerrero + Sylvain Runberg Le Lombard | 56 p. | € 7,95 (SC) De laatsten der Hippocraten Jakob en zijn broer Samuel behoren tot de gilde van de genezers-alchemisten. Hun volk, de Hippocraten, werd twintig jaar geleden bij een scheepsramp gedecimeerd en zij bleven als laatste telgen over. Samuel werd blind, maar bezit nog steeds de mogelijkheden om mensen met zijn medicijnen te genezen. Jakob is een vechtjas en heeft als geheugenvreter twee spectaculaire gaven: wie zijn gezicht ziet, vergeet het meteen en West-Vlamingen kunnen de naam van zijn gave niet uitspreken. Samen reizen de broers een uchronische en Waterworld-achtige wereld af om de zwakken in de maatschappij — weduwen, wezen én klimaatministers — ter hulp te schieten. In deze eerste aflevering komen ze terecht op Isabela, een eiland van de Inquisiteurs dat belegerd wordt door de Omeykhim en waar tot overmaat van ramp de pest lelijk huishoudt. De damsel in distress van de dag heet Victoria Marcheda. Om haar te genezen van wat knokkelkoorts zal blijken te zijn, moet Jakob zich Rambo-gewijs een weg naar binnen én terug naar buiten vechten. En dat terwijl de ontploffingen hem langs alle kanten rond de oren vliegen. Het is niet de eerste keer dat de Doornikse scenarist Sylvain Runberg een fascinerende wereld met bijhorende figuren bedenkt. Net als Jean Dufaux een dertigtal jaar geleden weet hij ons steevast nieuwsgierig te maken door te vertrekken vanuit een aantal originele ideeën en met mondjesmaat puzzelstukjes prijs te geven die ons doen verlangen naar meer. Hoe loopt die vete tussen de twee volken verder? Zien Jakob en Victoria elkaar terug? Welke hebbedingetjes heeft Jakob — naast zijn zwaarden van rood ivoor — nog in zijn knapzak zitten? En vooral: wat mogen we verwachten van die mysterieuze Nereïden die zich voorlopig op de achtergrond houden? Net zoals diezelfde Jean Dufaux, vindt Runberg steevast een geweldige partner om dat allemaal in beeld te brengen. Mateo Guerrero tekende met Gloria Victis al de pannen van de daken en laat zich nu ook van zijn allerbest kant zien. Met veel zorg rijgt hij de somptueuze pagina’s aan elkaar en wisselt drukke gevechten met spectaculaire ontploffingen af. Jammer genoeg is er ook nog een derde eigenschap die Runberg met die Dufaux van dertig jaar geleden deelt: te vaak weet hij ons enigszins teleur te stellen met de verdere afwikkeling van het verhaal, die eens nodeloos complex of anderszins onbestaande is. Dat riskeert ook hier het geval te gaan zijn: de geheugenvretende eigenschap van Jakob lijkt wat te vergezocht om als kapstok te (blijven) dienen, het is ons een raadsel hoe hij als Hippocraat het blijkbaar normaal vindt om tijdens een reddingsactie en passant tientallen anderen te doden of te verminken en de ontluikende love story is — tenzij er nog een verrassende plot twist kletterend uit de hemel komt gevallen — aan de magere kant. Al bij al vinden we de hoofdfiguren waarmee we kennis maakten te platjes om er ons echt aan te hechten en dat geldt — alle inspanningen en nauwkeurigheid van Guerrero ten spijt — ook voor het tekenwerk. De pagina’s zijn zeer overdadig en dat wordt nog versterkt door de zwarte randen. Bij het eerste doorbladeren kregen we daardoor een heel vlak gevoel. Er springt geen enkele pagina of scène echt uit en het lijkt alsof er geen tijd is om even aan de personages te wennen of om naar de climax toe te werken. Het mocht voor ons dus net iets meer zijn, maar in feite heeft deze pilootaflevering alles wat een eerste episode van een moderne reeks moet hebben. Ziedende actie en spektakel in een herkenbare wereld die overgoten werd met een steampunksausje, enkele personages wiens karakter verdere uitdieping verdient en een paar raadselachtige vraagtekens die we graag nog vette uitroeptekens zien worden. We kruisen onze vingers, dus, dat dit alsnog Runberg zijn Klaagzang van de Verloren Gewesten of Murena wordt. PETER D'HERDT --- februari 2019