COMPLEET VERHAAL KLIK voor andere strips van Éric Hübsch KLIK voor andere strips van Éric Stoffel KLIK voor andere strips van Serge Scotto CIGALON Éric Hübsch + Serge Scotto / Éric Stoffel naar de film van Marcel Pagnol Saga Uitgaven | 64 p. | € 19,95 (HC) Koken van afgunst "Topchef" is een status geworden. In tijden van foodies, lifestyletrends en levensgenieterij durft hun ego weleens in sneltempo een kookpunt bereiken. Hoewel vele jaren eerder, is dat niet anders bij de chef die Marcel Pagnol hier ten tonele voert. De zelfgenoegzaamheid heeft lang kunnen sudderen onder Cigalons hersenpan. Hij is de grote kunstenaar in de keuken, alleen kookt hij zelden. Een kok die zich verheven voelt, te goed om te koken voor om het even wie. Zoiets kan alleen maar uit de koker van Marcel Pagnol komen. Cigalon, de niet-kokende kok die zijn klanten zowel witheet als bloedrood krijgt door hen geen maaltijd te serveren, maar culinaire proza, is het toonbeeld van hybris, dikdoenerij en vooringenomenheid. Hij krijgt onverwacht concurrentie van een buurvrouw die een taverne opent. Haar karakter vat zich samen in kleinburgerlijkheid, jaloezie en achterdocht. Nu móét Cigalon zich wel bewijzen in een strijd om een klant die de broeksriem niet hoeft aan te halen. Auteur-toneelschrijver-cineast Marcel Pagnol liet in Cigalon, zijn film uit 1935, geen spaander heel van het menselijke karakter. Ieder klein kantje van "de mens" moest met vlijmscherpe spot en satire door de mangel. Dit is een verhaal dat zich uitermate leent voor een verstripping indien de scenarist er niet met zevenmijlslaarzen door gaat. Gelukkig misrekenen de heren Serge Scotto en Éric Stoffel zich hier niet in. Ze zijn niet aan hun eerste Pagnol toe en voelen diens gevoel voor overdrijving en uitvergroting intussen perfect aan. De opbouw zet bovendien volop in op sfeerschepping. We werden zelfs op het verkeerde been gezet. Cigalon die een gezinnetje toeristen een indigestie aanpraat is slechts een opstapje. Net voor we daarvan onze buik vol hebben, begint de echte tweestrijd. Ook tekenaar Éric Hübsch, die eerder al Pagnols Topaze onder handen nam, wordt eigenlijk behoorlijk geholpen door Marcel Pagnol. Dat Cigalon oorspronkelijk geschreven is voor een film maakt dat het verhaal uitermate beeldend is. Hübsch zet nog een stap vooruit ten opzichte van Topaze. De verbeelding en de mimiek van de personages zijn de grafische kracht van dit album. De scènes waar Cigalon zijn recepten al zingend voordraagt, prikkelen het voorstellingsvermogen. Heel opvallend, inkleurster Sandrine Cordurié kiest voor warmere kleuren dan ze deed voor Topaze. Ergens logisch, niet het kille klaslokaal — uit Topaze — maar wel een rustiek uitgebeeld restaurantje is het decor van dienst. Best uitnodigend, op voorwaarde dat je er te eten krijgt natuurlijk. Cigalon, bij voorkeur te lezen op een terrasje met een Marseillaans zonnetje in de rug. DIEDERIK VAN DE VELDE --- januari 2019