|
KLIK
voor andere strips van
Éric Hübsch
KLIK
voor andere strips van
Éric Stoffel
KLIK
voor andere strips van
Serge Scotto |
|
|
CIGALON
Éric Hübsch + Serge Scotto
/ Éric Stoffel naar de film van Marcel Pagnol
Saga Uitgaven | 64 p. | € 19,95 (HC) |
Koken
van afgunst |
"Topchef"
is een status geworden. In tijden van foodies, lifestyletrends
en levensgenieterij durft hun ego weleens in sneltempo een
kookpunt bereiken. Hoewel vele jaren eerder, is dat niet anders
bij de chef die Marcel Pagnol hier ten tonele
voert. De zelfgenoegzaamheid heeft lang kunnen sudderen onder
Cigalons hersenpan. Hij is de grote kunstenaar in de keuken,
alleen kookt hij zelden.
Een kok die zich verheven voelt, te goed om te koken voor
om het even wie. Zoiets kan alleen maar uit de koker van Marcel
Pagnol komen. Cigalon, de niet-kokende kok die zijn klanten
zowel witheet als bloedrood krijgt door hen geen maaltijd
te serveren, maar culinaire proza, is het toonbeeld van hybris,
dikdoenerij en vooringenomenheid. Hij krijgt onverwacht concurrentie
van een buurvrouw die een taverne opent. Haar karakter vat
zich samen in kleinburgerlijkheid, jaloezie en achterdocht.
Nu móét Cigalon zich wel bewijzen in een strijd
om een klant die de broeksriem niet hoeft aan te halen.
Auteur-toneelschrijver-cineast Marcel Pagnol liet in Cigalon,
zijn film uit 1935, geen spaander heel van het menselijke
karakter. Ieder klein kantje van "de mens" moest
met vlijmscherpe spot en satire door de mangel. Dit is een
verhaal dat zich uitermate leent voor een verstripping indien
de scenarist er niet met zevenmijlslaarzen door gaat. Gelukkig
misrekenen de heren Serge Scotto en Éric
Stoffel zich hier niet in. Ze zijn niet aan
hun eerste Pagnol toe en voelen diens gevoel voor overdrijving
en uitvergroting intussen perfect aan. De opbouw zet bovendien
volop in op sfeerschepping. We werden zelfs op het verkeerde
been gezet. Cigalon die een gezinnetje toeristen een indigestie
aanpraat is slechts een opstapje. Net voor we daarvan onze
buik vol hebben, begint de echte tweestrijd.
Ook tekenaar Éric Hübsch, die
eerder al Pagnols Topaze onder handen nam, wordt
eigenlijk behoorlijk geholpen door Marcel Pagnol. Dat Cigalon
oorspronkelijk geschreven is voor een film maakt dat het verhaal
uitermate beeldend is. Hübsch zet nog een stap vooruit
ten opzichte van Topaze. De verbeelding en de mimiek
van de personages zijn de grafische kracht van dit album.
De scènes waar Cigalon zijn recepten al zingend voordraagt,
prikkelen het voorstellingsvermogen. Heel opvallend, inkleurster
Sandrine Cordurié kiest voor warmere
kleuren dan ze deed voor Topaze. Ergens logisch,
niet het kille klaslokaal — uit Topaze —
maar wel een rustiek uitgebeeld restaurantje is het decor
van dienst. Best uitnodigend, op voorwaarde dat je er te eten
krijgt natuurlijk.
Cigalon, bij voorkeur te lezen op een terrasje met
een Marseillaans zonnetje in de rug. |
DIEDERIK VAN DE VELDE --- januari 2019 |
|