|
|
KLIK
voor andere strips van
Philippe Aymond
KLIK
voor andere strips van
Laurent-Frédéric Bollée |
|
|
DE NIEUWE AVONTUREN VAN BRUNO BRAZIL 1
Black Program 1
Philippe
Aymond + Laurent-Frédéric Bollée
Le Lombard | 56 p. | € 7,95 (SC) |
| Semi-geslaagde
reanimatie |
Het
kan aan een gebrek aan subsidies te wijten zijn, maar het
is een trend geworden om in stripland iets te doen met oude
lijken. Sommigen worden opgestapeld in een integrale kist
en met een fraai dossier als epitaaf terug in hun oude glorie
hersteld. Andere worden op zijn Frankensteins verknutseld
en met een stevige stroomstoot gereanimeerd, waarna ze terug
op de mensheid worden losgelaten. De volgende die op de operatietafel
van doctor Victor terechtkomt, is Bruno Brazil.
Bruno Brazil was een spion-avonturier die William
Vance tekende op scenario van Greg
(die dan weer signeerde onder de naam Louis Albert
om voor de toenmalige Kuifje-lezers te verdoezelen
dat hij zowat drie kwart van het blad volschreef). Vance en
Greg maakten destijds een tiental albums over Brazil en zijn
legendarische Commando Kaaiman, een groepje vechtjassen en
allesoplossers die het over de hele wereld opnamen tegen allerhande
machtige schurken. Nadat het in een episode zo goed als fataal
afliep en enkele leden het leven of op zijn minst een paar
ledematen lieten, vertroebelde de relatie tussen Greg en Vance.
Jean Van Hamme kwam voorbij, XIII
— qua stijl en sfeer een doordruk — werd geboren,
Brazil werd begraven en de rest is stripgeschiedenis.
Wás stripgeschiedenis, want Philippe Aymond
(die al met Van Hamme Lady S. maakte) en Laurent-Frédéric
Bollée (die ons destijds met diezelfde Aymond
veelbelovend naar het puntje van onze stoel deed schuiven
met de eerste delen van ApocalypseMania) pakken de
draad op waar Greg en Vance hem lieten slingeren. We ontdekken
een getormenteerde Brazil die nog steeds lijdt onder de laatste
mislukking van zijn commando. Behalve met zijn psy heeft hij
enkel met de comic relief van weleer, Gaucho Morales,
nog contact. Dat verandert als een soort nemesis zijn oude
aartsvijanden vermoordt of zwaar verminkt. Brazil en Morales
zien zich verplicht om wat overblijft van het oude team terug
bij elkaar te roepen. Ondanks de diepe geslagen wonden en
het bedekte onderliggende wantrouwen schiet het Commando 2.0
in gang. En het is nodig, want de man tegenover wie ze staan,
is er eentje die nog slimmer en wreder lijkt dan al hun voorgaande
tegenstanders samen.
Deze herlancering begint geweldig. We horen de eighties synthesizers
op de achtergrond terwijl Morales en Brazil twee onverlaten
aanpakken en even later brandt, net als de auto met daarin
een onfortuinlijke tegenstander, de titel van het album op
ons netvlies. Woehoe! Ook de volgende tien pagina's met de
old school executie van volksvijand Madison Ottoman en de
"ontsnapping" van Rebelle zijn overweldigend en
helemaal op zijn Brazils. Tussen al de actie door wordt een
veelbelovend pigment toegevoegd door onze held zijn privéleven
Dag Allemaal-gewijs te grabbel te gooien. Aymonds
tekenstijl, minder steriel en levendiger dan wat we van Vance
gewend waren, zorgt voor een modern jasje en de decors zijn
bijtijds verbluffend. Maar net als we ons met de handen in
de lucht klaarmaken voor de volgende looping... haalt Bollée
er de vaart plots helemaal uit. Hij schotelt ons een verder
braaf en voorspelbaar verhaaltje voor waarin — en zo
hoort het misschien voor een gereanimeerd lijk — nogal
doelloos wordt rondgestrompeld. Ook met de veelbelovende premisse
rond de psyche van Brazil vat hij niets beklijvends aan. Zelfs
Aymond blijkt naarmate het album vordert, onze held nog niet
helemaal in de vingers te hebben. Brazil lijkt, misschien
door haastwerk, sterk van leeftijd te variëren (of is
misschien af en toe vergeten om langs de make-upkamer te gaan).
En mogelijks is het een bijwerking van de Frankenstein-behandeling,
maar hij lijkt doorheen het album ook met steeds eenzelfde
zure "smoelentrekker" in zijn mond te zitten.
Na een verrassende en enigszins hoopgevende cliffhanger, is
het toch een dubbel gevoel waarmee we na deze eersteling van
"de nieuwe avonturen" blijven zitten. Het lijkt
alsof de auteurs een stevige en goeie plot hadden om de voorstelling
van een nieuwe held en diens eerste avontuur in een tweeluik
te vatten. En dat toen plots de opportuniteit passeerde om
met die plot Brazil opnieuw tot leven te wekken. Dat is leuk
omdat Commando Kaaiman een bagage (en een schare fans) heeft
die je kan gebruiken. Maar voor de oude lezers is er geen
introductie nodig, waardoor je tweeluik plots veel bladvulling
gaat bevatten. Voor de anderen is er dan weer te veel (verzwegen)
geschiedenis die aan het Commando plakt en kan je niet voldoende
in een eerste deel kwijt om hen de beweegredenen en de relaties
tussen de personages te doen begrijpen. Het volledige verhaal
had dus of een dubbel verhaal met een gloednieuwe held moeten
worden, of een enkel (en langverwacht) vervolg op de avonturen
van onze klassieke spion. Nu krijgen we noch mossel noch vis
en dat lijkt een verspilling van het talent, de energie en
de passie van Aymond en Bollée. Een monster is deze
herlancering dus zeker niet geworden, maar voor ons zat hier
veel meer in en is de reanimatie hoogstens half geslaagd. |
|
PETER D'HERDT --- november 2019 |
|
