COMPLEET VERHAAL KLIK voor andere strips van Simon Spruyt BOUVAERT Elegie voor een Ezel Simon Spruyt Blloan | 200 p. | € 24,95 (HC) Barok-'n-roll Jan Bouvaert is een gelauwerd barokschilder die na heel wat omzwervingen terug in Antwerpen terechtkomt waar hij het gros van zijn meesterwerken zal schilderen. Hoewel Bouvaert een fictief figuur is, vertoont zijn biografie in dit album serieus wat parallellen met de levensloop van de enige echte Pieter Paul Rubens. Zo hebben ze niet alleen hetzelfde geboorte- en sterfjaar, ook hun vrouwen zouden een moederschoot kunnen gedeeld hebben. In eerste instantie is het dan ook niet volledig duidelijk wat de bedoeling is van Simon Spruyt. Wilde hij eigenlijk een Rubens-biografie maken zonder dat de kenners zouden struikelen over elk detail? Wilde hij komaf maken met het blasé kunstwereldje uit de zeventiende eeuw waar de mecenassen zich nogal snel laten leiden door de waan van de dag? Of gooide hij zijn ergernissen in verband met godsdienst en politiek visueel te grabbel onder het mom van een graphic novel. We zijn er nog lang niet uit. Ook qua tekeningen gooit Spruyt het roer serieus om: een grofkorrelige aanpak, harde schaduwlijnen en veelal onderbelichte achtergronden maken er een allesbehalve lichtvoetige strip van. Veel intrigerender dan het hoofdpersonage vinden we trouwens diens broer Pieter, het gediplomeerde kneusje van de familie. Hij droomt er al jaren van om een lofdicht op een ezel te schrijven, maar de dagelijkse realiteit staat zijn levenswerk in de weg. De scène waarin zijn droom aan diggelen gegooid wordt door enkele lokale notabelen die hem confronteren met een resem klassieke auteurs die ooit hetzelfde onderwerp aansneden, vonden we tegelijkertijd pijnlijk en hilarisch. Ze deed ons trouwens wat denken aan een fragment uit de film Knocked Up, waarbij Seth Rogen in zijn fantasie de ultieme zoekmachine voor seksscènes wil ontwikkelen, tot iemand hem er fijntjes op wijst dat die eigenlijk al jaren bestaat. Maar terwijl Knocked Up een romantische komedie is met een obligaat happy end, blijven de Bouvaert-broers het lastig hebben om hun gevoelens te uiten... tot het natuurlijk te laat is. Naar het einde toe lijkt Jan Bouvaert het dan ook allemaal kwijt te raken. In een paginalange koortsdroom verliest de man het noorden en laat hij zijn familie en de lezer verweesd achter. We hebben ons voorgenomen om dit album even te laten rusten en het binnen afzienbare tijd nog eens ter hand te nemen. Hetzelfde deden we ooit met De Naam van de Roos en Ulysses. Bij Umberto Eco ontdekten we zo een meesterwerk, bij James Joyce bleef het een ondoordringbaar kluwen. Benieuwd waar we deze Bouvaert gaan kunnen catalogiseren... MARIO STABEL --- september 2019