COMPLEET VERHAAL BEATRICE Joris Mertens Oogachtend | 112 p. | € 24,00 (HC) Nostalgische cinema Elke dag neemt Beatrice de trein naar haar werk in de stad. In het overvolle station ziet ze plots een felrode tas staan. Vreemd. Voor de rest blijft de dag de dag. Als verkoopster van elegante dameshandschoenen in de chique Galeries La Brouette, heeft ze heus haar werk. 's Avonds op de terugweg staat die tas er nog altijd. De volgende dagen, bij elke passage door het station, lijkt deze onaangeroerd  op haar te wachten. Ze kan uiteindelijk haar nieuwsgierigheid niet meer de baas en neemt de rode tas mee naar huis. Er zit een oud fotoboek in. Nieuwsgierig doorbladert ze de foto's. Beatrice is het stripdebuut van de eenenvijftigjarige Joris Mertens. En je vraagt je af waarom het zolang heeft moeten duren. De Rumstenaar kan immers een flink stukje tekenen. Net zoals Nicolas de Crécy krabbelt hij in duizend lijnen zijn prentjes vol. De decors konden van François Schuiten zijn. Ze zijn architecturaal perfect vanuit elk standpunt, maar Mertens brengt ze door zijn losse lijnen echt tot leven. Zijn nostalgische blik doet de rest. We ontwaren Parijse daken, wat Antwerpen, een flard Luik, maar vooral de liefde voor het grotendeels verdwenen Brussel is oprecht voelbaar. De scènes in het art nouveau-café Faust deden ons opnieuw wegdromen naar de cafémonumenten Le Cirio en de Falstaff zaliger. Op de achtergrond merken we de voormalige cinema's El Dorado (vandaag het cinemacomplex UGC De Brouckère waar enkel de hoofdzaal nog dezelfde grandeur uitstraalt) en de Métropole (vandaag de Zara) op. Het Martini-logo op de lelijkste toren van Brussel werd vervangen door een charmant Glou-Glou. En de werkplaats van Beatrice katapulteert ons naar het "Are you being served?" van Mr. Humphries, Captain Peacock en Mrs. Slocombe. Ach, het zijn slechts knipogen. Het gaat hem over de sfeer. De immense drukte en de warmte van de grootstad zijn het prachtig ingekleurde decor waar Mertens' Beatrice in flaneert. Hij houdt de gezichten van zijn hoofdpersonages opvallend sober. De weinige expressie komt enkel van de ogen en mond. Zo overweldigend de achtergrond is, zo breekbaar wordt zijn Beatrice. Ze is vaak niet perfect getekend, maar net dat maakt haar geloofwaardiger. De storyboarder voor tal van Belgische en Europese films laat zijn liefde voor cinema duidelijk doorschemeren. Zo bulkt Beatrice van het betere camerawerk. Net zoals in zijn straatfoto's laat hij de camera het werk doen waardoor er heel naturelle poses tevoorschijnkomen. Voorts doet het opvallende rode kleedje listig haar werk om Beatrice steeds in de spotlichten te zetten. Bovendien tekent Mertens bij wijze van spreken vierentwintig beelden per seconde. Elk detail, elke kleine beweging kreeg een eigen tekening. Hierdoor is het helemaal niet nodig dat tekstballonnen, laat staan vertelkaders, de tekeningen ontsieren. Het woordenloos verhaal spreekt gewoon voor zich. Door die manier van werken, zou je haast vergeten dat de 112 bladzijden amper een kortverhaaltje verstrippen. De weg naar de bestemming is rap verteld, maar de grafische reis erheen is boordevol verwondering en respect. Knap. Met Beatrice weet debutant Joris Mertens perfect zijn sterktes in de verf te zetten. Straffe binnenkomer! WOUTER PORTEMAN --- oktober 2019