DEEL 1 VAN CYCLUS IN TWEE DELEN KLIK voor andere strips van Virginie Augustin KLIK voor andere strips van Kid Toussaint 40 OLIFANTEN 1 Florrie, met de Feeënvingers Virginie Augustin + Kid Tousaint Saga Uitgaven (Collectie Bamboe) | 56 p. | € 15,00 (HC) Twijfelgevalletje De jonge dievegge Florrie opereert in Londen tijden het interbellum. Ze wordt opgemerkt door Esther, een van de leden van de 40 Olifanten. In tegenstelling tot wat je zou vermoeden, gaat het niet om de spotnaam voor een mondain theekransje van corpulente dames. Nee, de 40 Olifanten is een organisatie van dievegges, kidnapsters en moordenaressen, genoemd naar de wijk Elephant & Castle in Londen. Volgens scenarist Kid Toussaint werd de groepering opgericht op het ogenblik dat de mannenbende van de 40 Rovers tijdens de Eerste Wereldoorlog werd gedecimeerd. Florries vingervlugheid is een troef en ze wordt al snel ingelijfd. Haar mentor Esther wil tegelijk uit de groep stappen. Niet uit een soort van neurotische reflex dat de 40 Olifanten nu eenmaal niet met 41 kunnen zijn, maar vooral omdat ze genoeg heeft van de misdaad en het gevaar. Dat blijkt echter allemaal niet zo simpel te zijn. De relatie tussen bendeleidster Queen Kate en Esther, de smeulende bendeoorlog met de oude 40 Rovers die intussen in aantal terug zijn aangedikt en de twijfelachtige rol van politie-inspecteur Sacks: de uitdagingen waar Florrie voor staat, zijn immens en voor de lezers veelbelovend. In de folder van Saga Uitgaven wordt wat ambitieus verwezen naar Peaky Blinders, een andere bende misdadigers die lelijk huishield in Birmingham en waarrond een duistere en keiharde televisieserie werd gemaakt met een sublieme Cillian Murphy in de hoofdrol. Er zijn inderdaad wat parallellen te trekken. Het speelt zich allebei af tijdens de naweeën van de Eerste Wereldoorlog. Beide bendes hebben echt bestaan, al laat Kid Toussaint wel de echte historiek los (de echte 40 Olifanten bestonden al in de negentiende eeuw en dus lang voor de Eerste Wereldoorlog, zei Wikipedia ons) en zoekt hij in de eerste plaats inspiratie in de waargebeurde feiten. Zo zijn personages Jane en Jim verwijzingen naar een koppel dat echt heeft bestaan en in 1911 terechtstond — en werd vrijgesproken — voor hun vermeende rol bij de bende. Een laatste parallel zit in het verhaal van de strip en de gebeurtenissen in de eerste jaargangen van de televisieserie: infiltratie en een dubieuze rol van een politiechef. Toch zijn er ook verschillen. En dat ligt in de eerste plaats in de sfeer die Toussaint en Virginie Augustin oproepen. De tekeningen van Augustin zijn zoals steeds sfeervol, maar missen de overweldigende rauwheid die in Peaky Blinders overheerst. Het lijkt allemaal wat braafjes in scène gezet, alsof er elk moment iemand van achter het doek kan komen om te zeggen dat het "maar om te lachen was". Het is in die optiek trouwens typerend dat het een heel album lang mooi weer is in Londen (in april). Ook de dialogen lijken soms wat gekunsteld. We twijfelden af en toe of een bepaalde zin fout werd vertaald of dat het misschien aan het gebrek aan métier en ervaring van — what's in a name, tenslotte? — "Kid" Toussaint lag, die er (nog) niet in slaagt om met vlotte uitspraken van zijn personages aan verduidelijking van beweegredenen en karakteruitdieping te doen. Na dit eerste album hebben we niet het gevoel dat we ons al kunnen of willen hechten aan de personages, daarvoor hebben ze nog geen of niet genoeg emoties getoond. Dit eerste deel is dan ook een twijfelgevalletje. Het mag gerust wat minder donzig en aan de uitdieping van de personages is verder sleutelwerk. Maar een tegenvaller zouden we het nu ook weer niet durven noemen. De open deurtjes staan nog verleidelijk genoeg te wachten om te worden dichtgedaan en er staat nog een blik personages met nauwelijks ontgonnen potentieel op de plank: de boosaardige Maggie Hill (nog een verwijzing naar een gewezen lid van de echte bende) die in het volgende deel centraal zal staan, maar ook de twijfelende Esther, het intrigerende stille water Almira of de psychopate Dorothy. De tagline van de strip, "de misdaad is een zaak voor professionals", is en blijft een geweldig aanlokkelijke en beloftevolle kapstok. En Augustin blijft een vakvrouw met haar toegankelijke en aantrekkelijke tekenstijl. Benieuwd of ze samen met Toussaint in de volgende delen haar tweede adem vindt en ons aangenaam weet te verrassen. PETER D'HERDT --- juni 2019