AFGERONDE VERHALEN KLIK voor andere strips van Martin Lodewijk ZETARI integraal 1. De Dromende God - 2. Het Masker van de Eeuwigheid John M. Burns + Martin Lodewijk Prestige | 96 p. | € 24,95 (HC) Pulp uit de eighties In 1988 verscheen bij Big Balloon een eerste en enig album van Zetari, een sword & sorcery-reeks op scenario van Martin Lodewijk voor de Britse tekenaar John M. Burns (Modesty Blaise, Trueno, Verhalen uit de Mega-steden). Het tweede verhaal verscheen nooit in het Nederlands, tot nu dankzij deze integrale editie. Aan de cover is al te zien dat Zetari niet veel om het lijf heeft. Ten eerste bedoelen we dat letterlijk, want op bijna elke pagina is krijgster Zetari te zien met nipslips, half of volledig ontblote boezem. 't Is pulp uit de eighties, toen tierde zo'n garderobe welig in ongelofelijk veel fantasyfilms. Ook in Storm, een andere reeks van Martin Lodewijk, schroomden de auteurs zich niet om Roodhaar meer belang te laten hechten aan haar daden dan aan een kuis voorkomen. Dit gezegd zijnde hebben ook de verhalen niet veel om het lijf. In beide vertellingen onderneemt Zetari een soort queeste om ergens heen te gaan of iets te bekomen. In De Dromende God gaat ze vreedzame monniken helpen om hen zichzelf te leren verdedigen tegen een bende roofmoordenaars. Datgene wat die god droomt, is de wereld waarin Zetari leeft. Toch maar oppassen om hem niet te wekken, al zat er meer in... In Het Masker van de Eeuwigheid sluit een knappe heerseres Zetari's vriend Baldaan op. Ze krijgt zevenentwintig dagen om een masker te halen in het Zinkende Land die de kersverse weduwe Derlande van eeuwige schoonheid verzekert. Intussen zakken scherpe pijlen traag in de kooi waarin Baldaan zit opgesloten. In beide verhalen ligt Zetari's pad bezaaid met monsters, geile venten en andere te trotseren gevaren in desolate, overgroeide en andere uiteenlopende plekken. Het scenario is rechttoe rechtaan met vele kennismakingen onderweg die even snel weer gaan als komen. Een toffe vondst is Zetari's zweepzwaard. Daar loopt ze zo goed als een heel verhaal mee rond om het pas op pagina 39 in de praktijk te demonstreren. Daar zat ook meer in. Burns' tekeningen bezitten een min of meer tijdloze klasse die aan roemrijke periodes doet terugdenken. Hij kent zijn klassiekers, het realisme is van hoog niveau. De inkleuring oogt tegenwoordig gedateerd en verstikkend, maar er is indertijd wel mooi werk van gemaakt om personages en decors volume en diepte te geven. De aankondiging van deze integrale wekte wat verbazing omdat het vanuit het niets kwam. We wisten zelfs niet eens dat er ooit een tweede verhaal van Zetari was gemaakt. Deze heruitgave en tegelijk vervollediging is geen must of een noodzakelijke verrijking van je verzameling. Wie daarentegen nog eens in de pulpsfeer van de jaren 1980 wil duiken, beleeft met deze integrale een aardig tussendoortje. Het neemt zichzelf net niet serieus genoeg. Goed zo, want mocht het in alle ernst zijn gemaakt, zou het snel vervelend geweest zijn. DAVID STEENHUYSE --- juli 2018