|
KLIK
voor andere strips van
Laurent Verron
KLIK
voor andere strips van
Yves Sente |
|
|
ZE NOEMDEN HEM ROOIE
Laurent
Verron + Yves Sente
Dupuis | 80 p. | € 9,95 (SC) |
Van
7 tot 77 |
Kerstavond
1959. Zoals elk jaar is oom Paul weer bijna te laat voor de
kerstdis. Waar blijft hij nu toch? Dan zien de drie neefjes
en nichtjes de koplampen van zijn wagen opduiken. Ze sleuren
hun favoriete oom haast uit zijn wagen, want er is niet veel
tijd meer. Hij moet en zal zoals elke kerstavond een verhaal
vertellen. De man ploft zich in een zetel, steekt zijn pijp
aan en begint het levensverhaal te vertellen van Pietertje.
Van hoe het rosse kereltje het circus moest verlaten tot zijn
aanwerving op een gigantische oceaanstomer. We komen alles
te weten over die dolle tiener die dertig jaar geleden de
collega en rechtstreekse inspiratie was voor de ex-steward
en hobbytekenaar Rob-Vel. Ze noemden hem
toen nog Rooie.
Deze strip moest gelezen kunnen worden door een kind van tien
jaar, zei scenarist Yves Sente in een recent
interview. Toen we deze boude uitspraak lazen, zochten onze
handen toch even onze wijkende haarlijn op. Als het Sentes
ambitie was om een eenvoudig, chronologisch opgebouwd verhaal
te schrijven, dan is hij daar aardig in gelukt. De plot is
klassiek rechttoe rechtaan en daardoor uitermate toegankelijk.
Bovendien houdt hij min of meer zijn drang om hele tekstlappen
te schrijven onder bedwang. We genoten zelfs van enkele verfrissende
tekstloze pagina's. Als Sente bedoelt dat hij een eendimensionaal
verhaal wou schrijven, dan is hij mislukt. Als een lightversie
van Yann lardeert hij zijn verhaal met knipoogjes
naar de rijke stripgeschiedenis. Soms subtiel (zo ligt er
op een tafelhoek het Spirou-weekblad nummer 1132
van 24 december 1959 waarin Jean Roba's Bollie
en Billie debuteerden, voormalig Bollie en Billie-tekenaar
Laurent Verron wou die link er absoluut in), soms
voor de fans (de boksende Pinnekeshaar, het ware leven van
Rob-Vel,...), soms voor de hand liggend (de pijprokende oom
Paul die hier beter vertaald was geweest door oom Wim naar
analogie van de stripreeks Les Histoires Vraies de L'Oncle
Paul of De Verhalen van Oom Wim) en een enkele keer overduidelijk
(de klassenstrijd uit Titanic, iemand?). Door de
knappe vondst van oom Paul/Wim geeft Sente wel zijn scenario
een waargebeurd label mee. Goed gezien!
De ster van deze Robbedoes is echter tekenaar Verron.
Hij mag eindelijk weer zijn lekkere, semi-karikaturale Govert
Suurbier-stijl bovenhalen. Daarnaast goochelt de Fransman
zo met camerastandpunten dat hij de volle tekstballonnen bijna
kan wegduwen in de krappe ruimtes van de prenten. Dat geeft
deze traag lezende strip een geweldige dynamiek. Schitterend.
Boven koos Verron ervoor om te werken met een grove potloodkorrel,
precies alsof hij met vers opgedolven steenkool tekent. Zelden
gezien, maar het resultaat versterkt perfect de sfeer van
de jaren 1930 en verwijst naar de grauwheid van de streek
rond Marcinelle.
De combinatie van een helder, "waargebeurd" verhaal
en de toegankelijke tekeningen zorgden ervoor dat deze Robbedoes
de grote eindejaarshit was bij onze zuiderburen. Het album
werd overladen met sternoteringen en bejubeld op allerlei
fora. We kunnen dit gejuich gerust bijtreden. Maar toch...
Er zijn miljoenen mensen die Titanic een geweldige
film vinden. Er zijn duizenden mensen die zeggen dat Leonardo
Di Caprio daarin de rol van zijn leven speelde. Er
zijn zelfs mensen die een traantje wegpinken bij Celine
Dions My Heart Will Go On. Maar er zijn
ook anderen die houden van iets met meer weerhaakjes.
Ach, deze maand wordt er niet geklaagd. Ze Noemden Hem
Rooie is en blijft Oscarmateriaal, de ideale strip voor
het grote publiek van 7 tot 77 jaar. |
WOUTER PORTEMAN --- januari 2018 |
|