|
|
KLIK
voor andere strips van
Romano Molenaar
KLIK
voor andere strips van
Rob van Bavel |
|
|
STORM - DE KRONIEKEN VAN ROODHAAR 4
Het Zwevende Gewest
Romano
Molenaar + Rob van Bavel
Don Lawrence Collection | 48 p. | € 8,95 (SC) •
€ 18,95 (HC) |
| Oneerlijke
maatstaf |
Als
je het onze redactie vraagt, zit de reeks Storm al
langer in het slop. De albums vallen niet meer in de smaak,
niemand van de redactie wil ze nog bespreken en er zijn al
collega's afgehaakt. Niet alleen Storm, Nomad en Roodhaar
zijn in de verhalen op de dool, het lukt de auteurs volgens
ons net zo min de reeks op koers te houden met overtuigende,
werkelijk onvergetelijke verhalen en enthousiast tekenwerk
die de reeks zouden moeten doen onderscheiden van veel andere
sf-reeksen. We weten best dat Romano Molenaar indrukwekkend
kan tekenen (zeker sinds hij weer van het onding J. Rom
- Force of Gold is verlost) en dat Rob van Bavel
weet wat het publiek bevalt, maar het komt de laatste tijd
onvoldoende tot uiting in hun albums. Zomaar wat geliefkoosde
elementen bij elkaar husselen, werkt niet meer. We willen
beter. Tussen de vele honderden nieuwe strips die jaarlijks
verschijnen, moet Storm een baken en een topper zijn,
een strip om naar uit te kijken, niet een van de vele nieuwe
strips die de middelmaat niet overstijgen. Een grondige herbronning,
een nieuw begin, een trap onder de kont en wat meer lef of eventjes
afstand nemen, dient zich volgens ons aan. Een beetje minder
show en wat meer inhoud zijn net zo goed welkom. De held Storm
mist duidelijk een doel dat ons weer aan de reeks zou kunnen
doen vastklampen, een must om ze te blijven lezen, de personages
lopen nu zin- en inspiratieloos rond in hun eigen reeks, van
het ene afgeronde verhaal naar het volgende, van de regen
in de drup.
De spin-off over Roodhaar krijgt bij ons tegenwoordig meer
respijt, misschien omdat we de lat wat minder hoog leggen.
We beschouwen het nog steeds als spontaan vertier in het pulpgenre.
In het vierde deel gaat het toch ook weer van hot naar her
om zoveel mogelijk uiteenlopende decors te kunnen tonen, maar
er is samenhang en een verhaalellips met een begin, een midden
en een einde. Om aan een terdoodveroordeling te kunnen ontsnappen,
trekken Roodhaar, Kiley en hun gids Ginnes op verkenning naar
het Zwevende Gewest, een bewoond eiland op gigantische pilaren,
waartegen een complot wordt gesmeed met een monsterlijk groot
wapen. Het leven van velen staat op het spel. Roodhaar en
compagnie moeten daar een stokje voor steken. Tussendoor dollen
ze wat met krokodil- en struisvogelachtige wezens die maar
wat graag hun vlijmscherpe tanden in mensenvlees zetten. In
de strips van Léo werkt dat ook.
Roodhaar loopt de hele tijd halfnaakt rond in een groen hesje
dat nauwelijks haar borsten verhult. We kunnen niet ontkennen
dat het geniepige jongetje in ons daar geen oog voor heeft.
Anatomisch zit het wel goed bij Molenaar en zijn lijnvoering
blijft knap en van een internationale klasse. Hij kiest de
juiste camerastandpunten en de inkleuring, hoewel feller sinds
Digicore daarvoor verantwoordelijk is, vult
naadloos aan. Hij lijkt niet te gaan voor gemakkelijkheidsoplossingen,
vooral wat de uitwerking van originele decors, kostuums, fauna
en flora betreft. Allemaal prima voor wat deze eigen reeks
betreft. Voor de hoofdreeks Storm zijn we sowieso
kritischer omdat zijn voorganger Don Lawrence
een onmogelijk te evenaren voorbeeld vastlegde. Het is een
oneerlijke maatstaf, dat beseffen we, je zit maar met zo'n
nalatenschap. Maar wel een nalatenschap om in ere te houden. |
|
DAVID STEENHUYSE --- mei 2018 |
|
