KORTVERHALEN KLIK voor andere strips van Raoul Cauvin SLEMPER EN SLOF Memoires van een Huzaar Jacques Sandron + Raoul Cauvin Arcadia vzw (Arcadia Archief) | 48 p. | € 23,95 (HC) Verschuldigd Het is al van 2004 geleden dat Arcadia vzw een eerste albumpje uitgaf met het eerste lange vervolgavontuur Wagens in de Steppe van Slemper en Slof. Dupuis beperkte zich daarvoor, tussen 1982 en 1986, tot vier albums met de huzaar in de Grande Armée van Napoleon Bonaparte en zijn knol. Cauvin verweefde historische gebeurtenissen uit de periode waarin Napoleon onder meer de Pruisen bestreed met eigen komische vondsten waarbij hij de snoeshaan Slemper — in werkelijkheid een lafaard — steeds weer als gedwongen vrijwilliger gevaarlijke missies liet uitvoeren, vaak op direct bevel van Napoleon himself. Bestaat er meer dan enkel deze vijf avonturen? Jawel. In Robbedoes verschenen veertien kortverhalen. In Memoires van een Huzaar staan er zeven opgenomen, in een tegelijk uitgegeven beurseditie die niet in de reguliere handel terechtkomt, staan nog twee andere kortverhalen. Dit album is geen chronologische bundeling van de kortverhalen (extra informatie over de voorpublicaties ontbreekt als vanouds, nochtans kost dit nauwelijks tijd en moeite). Het verschil in tekenstijl en het andere uiterlijk van voornamelijk Slemper valt daardoor nogal op. In twee kortverhalen met de titel Memoires van een Huzaar komen we enerzijds te weten hoe Slemper noodgedwongen in het leger terechtkwam en anderzijds hoe het hem daarna verging. Het zijn twee langere kortverhalen. De andere verhaaltjes kennen telkens een gelijkaardig verloop: Slemper pocht tegenover lachende collega's over gefantaseerde exploten en schuwt de overdrijving allerminst, tot een officier hem komt halen voor een levensgevaarlijke missie, bijvoorbeeld het heroveren van een vaandel op het slagveld, het testen van pakijs om het leger een rivier te laten oversteken, het uitschakelen van een Pruisische bruut of het in handen krijgen van een zadeltas met kostbare inhoud bij een gesneuvelde boodschapper op het slagveld. In elke situatie staat de snel schrikkende Slof hem bij. Ondanks zijn snoeverij en zijn voorzichtige, wezelachtige houding blijkt Slemper toch de nodige moed te betonen om resultaten te behalen. Raoul Cauvin grossiert in dergelijke buddy-formules. Toch stootte Slemper en Slof nooit door naar een blijvend succes. Wellicht lag de ietwat zenuwachtige tekenstijl van Jacques Sandron niet elke lezer. Wij zien er weliswaar veel zwierigheid, enthousiasme, speelsheid en souplesse in. Zijn tekeningen ogen wel druk. Deze uitgave in zwart-wit mist de noodzakelijke onderscheidende kracht die de inkleuring in het weekblad Robbedoes wel had om een rustiger overzicht te behouden. Over inkleuring gesproken, de fletse kleuren van de cover doen denken dat het album te lang in de zon heeft gelegen. Het blauwe verloop van de achtergrond loopt grotendeels over de personages heen waardoor het een zekere kracht ontbreekt. Niettemin biedt dit album een zoveelste nostalgische terugblik op een aangenaam, verdwenen serietje. Sandron, 76 jaar intussen, leeft nog. We konden hem onlangs persoonlijk bedanken voor zoveel jaar leesplezier. Zoiets zijn we hem verschuldigd. DAVID STEENHUYSE --- september 2018