|
|
KLIK
voor andere strips van
Simon Van Liemt
KLIK
voor andere strips van
Zidrou |
|
|
DE NIEUWE AVONTUREN VAN RIK RINGERS 3
De Perfecte Moord
Simon
Van Liemt + Zidrou
Le Lombard | 56 p. | € 7,95 (SC) |
| DIY |
Ongevraagd
iemands leven beëindigen en ermee wegkomen. Sommige mensen
zouden er een moord voor begaan om te weten te komen hoe je
dat doet. Op zijn minst theoretisch. Televisieseries als How
To Get Away With Murder scheren hoge toppen en de true
crimes-reeksen van Netflix tellen een
snelgroeiend aantal titels. Zelfs Rik Ringers krijgt het druk
wanneer een doe-het-zelfboekje voor moordenaars op de markt
verschijnt.
De heropstart van deze klassieke reeks is intussen al aan
zijn derde deel toe. Scenarist Zidrou had
voor hij aan deze nieuwe start begon duidelijk de eigenschappen
van de reeks onder de loep gehouden. Enkele van die elementen
kregen een upgrade en zo werd de reeks een mix van oud en
nieuw. Dat recept laat Zidrou nu varen. Hoogst onvoorzichtig
als je het ons vraagt. Kunnen we wat we zonet lazen benoemen
als een Rik Ringers? Riks rol voelt aan als een geforceerde
bijrol, in zijn eigen strip nota bene. De commissaris, de
belangrijkste bijrol in de klassieke reeks, is gedegradeerd
tot een figurant die uiterst flauwe taalmopjes maakt. Nadine,
Riks eerder platonische liefje in de hoofdreeks, heeft nu
een rol die we moeilijk kunnen definiëren. Soms iemand
die assertief verdachten ondervraagt, dan weer een eerder
onnozele hals die zich tijdens het onderzoek voornamelijk
afvraagt welk drankje ze aan het drinken is. Hoe dan ook is
haar rol minstens even belangrijk als die van Rik.
De premisse, een boekje dat aanzet tot moord, past in de sfeer
van de albums uit de klassieke reeks, zelfs de uiteindelijke
clou doet dat. Daarvoor complimenteren we Zidrou. Maar het
middengedeelte moet beter wil je als lezer de aandacht vasthouden.
Het eigenlijke onderzoek naar de moorden is veeleer een non-onderzoek,
de commissaris is nergens en Rik Ringers moddert maar wat
aan tot vlak voor het einde.
Simon Van Liemt heeft sinds deel 1 veel vooruitgang
gemaakt. Beter gekozen perspectieven en een meer nauwgezette
afwerking doen de tekeningen meer eer aan.
Bij de klassieke reeks hadden we al een dubbel gevoel. Door
de band genomen was de eerste reekshelft veel beter dan de
tweede. De geleidelijke 'bloedarmoede' werd opgevangen door
gekke plots en verwijzingen naar de reeks zelf (bijvoorbeeld
deel 66, Stripmoorden). Alvast die verwijzingen zijn
weer helemaal terug. De rest mag wat ons betreft toch nog
even achterwege blijven. |
|
DIEDERIK VAN DE VELDE --- juni 2018 |
|
